WolvenBloed (COMPLEET)

Niet Alleen (4)

"Nee je moet OVER de boom stronk niet er door heen..."Alex zucht. "Dat doe ik ook maar het wil niet lukken!" Zeg ik boos en kijk geïrriteerd. "Tja princes misschien moet je dan maar omega zijn en voor altijd op de wolven pups passen"

Alex maakt een valse blik. Ik grom en spring op Alex maar hij duwt me met zijn achterpoten over de grooooooote boom stronk. Ik val neer in het water en grom nog steeds maar dan realiseer ik me dat ik over de boom ben. "Hey ik ben over de stronk!" Alex springt ook er over heen,"nou wat leuk voor je! Kun je het nog een keer doen maar nu zonder boos te zijn en zonder dat ik je hoef te trappen..." Ik zucht:"Oke dan prins!" Ik neem een aan loop en ik... ren achteruit naar Alex, hij bukt en ik spring tegen een boom aan ik duw me over de stronk. En ik spring weer terug naar Alex, het zelfde als net. "Hoe deed je dat? Dat kon ik pas toen ik 1 jaar in een wolf kon veranderen..."zij Alex verwarrend. "Ik heb geen idee iemand zij dat tegen mij, maar niemand die ik ken" "Hmmmm er is een legende dat sommige wolven kunnen praten met geesten, maar dat is natuurlijk onzin!"

"Ik denk het."zij ik lachend, maar als ik met geesten kan praten dan kan ik ook mijn oma weer zien of spreken! "Kom Zoë we gaan naar het volgende onderdeel van het parkoer." Oke maar waarom kan ik niet alleen jagen?" Vraag ik nieuwschierig. "Wil je dood zijn?" "Ehhh nee!" "Mooi laten we gaan." We lopen samen naar het andere parkoer. Later die dag in de avond ,"Alex ik ga naar huis..." "Waarom? Blijf je niet hier? Je kan hier slapen, alleen dan." "Bedankt Alex, maar ik heb mijn broer belooft dat ik hem zou zien vanavond bij ons huis, maar ik zal er morgen vroeg weer zijn!" Alex loopt weg maar stopt nog heel even en zegt:"o en als je terug wilt veranderen naar je menselijke form dan moet je gewoon aan een mens denken." "Thanks Alex bye!" "Bye Zoë!" Alex verluisterd zonder dat ik het weet: "Doe voorzichtig Zoë..." Later in de avond loop ik als mens naar huis

ik heb een appartement gehuurd zodat ik dicht bij het bos woon en dat de politie het huis kan door zoeken. Ik kom bij het appartementje maar de deur staat op een kier, ik loop zacht naar binnen. Ik probeer om het lichtknopje te zoeken maar dan gaat het licht in eens aan ik draai om en er staat en pistool tegen me kop an gericht. "Nou kijk eens wie we daar hebben"hij maakt een valse lach... en die lach ken ik. "Erick!" Het was mijn broer, "Doe eens normaal ik schrik me dood!" "Nou je leeft nog steeds dus kop dicht". Hij loopt rond in de kamer "mooi huis, wat is er gebeurt met ons huis?" "Onze ouders zijn verdwenen, ik weet niet hoe maar" toen ik niet eens mijn zin kon af maken zij hij:"Haha verdwenen grappig!" "HET IS GEEN GRAP!!! Onze ouders zijn weg geen aanwijzing is gevonden!" "Echt wel het briefje". Het briefje maar hoe wist? "Hoe wist je dat? Hoe weet iedereen dat!?" Ik werd helemaal nerveus van mijn broer. "We leven in een klein wereld zusje" "Het zal wel maar we moeten..." Erick reageert meteen:"We? Moeten? IK ga iets doen JIJ niet!"erick maar een chagarijnige blik... zoals altijd "Ja hallo! Ik kan in een..." Mijn hart staat stil, ik mag niet de roedel verraden. "Wat? Je kan wat?" "Niks ik ben dom en laat jou het werk doen." Teleurgesteld loop ik naar de deur en wens hem geluk, ik doe de deur dicht en zit op de grond. Zachtjes huil ik, dan hoor ik geklop op het raam. "Ik ben niet thuis!" Lachend wordt geantwoord:"Ben je ook niet thuis voor Sophia?" Ik loop naar het raam en veeg mijn tranen weg: "Hi Sophia" "hey schat!" Ik vertel alles aan Sophia wat er is gebeurt. Ik hoop dat dit bezoek genaamd Erick nooit meer zal komen, maar wie weet wat er zal komen . . . . . . . . . . . . .