EPILOGUE

2.2M 47.6K 15.5K
                                    

First, i just want to thank Gladz Valdeleon for letting me use her name in this story. I dedicated this to you. Sana magustuhan mo ang kuwento na nakayanan ko :) 

And of course, i want to thanks my readers, voters and commenters who always made me smile. You don't know how much your comments in every chapter inspires and motivates me to write more stories and be a better writer. THANK YOU so much.

And i want to say Hi to, Shawn, Jho, Shiela, Jacqueline, Cassie, Roma, Lian, Malou and Marjorie.

And belated happy birthday to SHAWN TIZON :)

EPILOGUE

GLADZ was the happiest woman when she married Pierce. At sa mga araw, buwan at taong nagdaan, masasabi niyang wala siyang pinagsisihan na binigyan niya ito ng pangalawang pagkakataon at pinakasalan niya ito. Pierce is caring, loving and thoughtful. Palagi siya nitong iniisip bago ito magdesisyon sa isang bagay at palaging kinukuha nito ang pagsangayon niya kapag may gagawin ito.

But was he said before was true, he isn't perfect. They have a happy marriage life but its not always rainbows and happiness. Nag-aaway din naman sila lalo na kapag nagseselos ito ng walang dahilan at nasasakal siya sa pagiging over protective nito at pagiging possessive.

They argue. They fight. They have misunderstanding. But Pierce's always made sure that they won't sleep until they made up.

Pierce isn't perfect, but he always tries to be one. For sixteen years that they'd been married, he was the kind of husband that every woman's dreamed of. At masuwerte siya na siya ang minahal nito.

Kaya naman habang pinagmamasdan niya ang asawa na pinaghahanda ng pagkain ang ina niya na sa wakas ay nakasama na rin niya, parang may mainit na kamay na humahaplos sa puso niya.

Pierce doesn't just take care of her, he takes care of everyone that she loves and is important to her. And that what makes him a perfect husband.

Naglakad siya palapit sa asawa saka niyakap ito mula sa likuran at hinalikan sa batok. "Morning, Hon."

Pierce looked over his shoulder, he instantly smiled when their eyes met. "Morning too, Hon."

Hinalikan niya ang leeg nito bago ang mga labi saka pinakawalan ito sa pagkakayakap at ang ina naman niya ang niyakap niya. "Morning, Ma. Okay ba ang tulog mo?"

Tumango ito. "Ayos naman."

Nginitian niya ang ina, "that's good to hear. Hindi ka na naman ba inisturbo ng makulit naming bunso?"

Mahinang natawa ang ina niya. "No. You know I like it when I'm with my grandchildren. Nalilibang ako."

Pinakatitigan niya ang ina na na ngayon ay nakakapagsalita na rin sa wakas. Salamat sa Diyos at nagkaroon na ng lakas ng loob ang ina niya na mabuhay kahit wala na ang ama niya. Nagkaroon ito ng kagustuhan na mabuhay kasama siya at pinagpapasalamat niya iyon sa araw-araw na nagdaan.

It wasn't easy convincing her mother to be better, it took them nearly a decade of series tests and a lot of therapists to help her mother's condition. At salamat sa Diyos dahil limang taon na rin niyang kasama ngayon ang ina niya mula ng gumaling ito. At nasa likod niya palagi ang asawa niya, nakasuporta.

Binalingan niya si Pierce. "Sit."

"But—"

"Sit." Hinawakan niya ito sa balikat saka giniya paupo sa bakanteng upuan. "Just sit and I'll ready your breakfast."

"Hon—"

"Shh..." Pinanlakihan niya ng mata ang asawa. "Ako na. Upo ka lang diyan."

"Hayaan mo na siya, 'Nak." Wika ng ina niya kay Pierce, "you're spoiling her too much. Paminsan-minsan, kailangan din niyang alagaan ka."

POSSESSIVE 18: Pierce Rios MullerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon