vier dagen

13

Eva ruimde zijn kamer op. Althans maakte het schoon, voor de volgende gast. Ze legde de nieuwe schone lakens erop. Hier hadden ze afgelopen nacht nog liggen vrijen. Haar ogen vulden zich weer met tranen. Ze moest zich groot houden. Ze zou niet toegeven aan de liefde voor die Amsterdammer. Ze zou hem wel kunnen vergeten, dacht ze.
Beneden ging de voordeur open. 'We zijn thuis!!' Hoorde ze Frank roepen. Eva kwam de trap afgelopen. 'Mama!!!' Noah rende op zijn moeder af en omhelsde haar. 'Kijk!!!' Hij liet een grote medaille zien. 'Eerste bij toernooi!!' Zei hij trots. 'Wat goed!!' Eva knuffelde hem. 'Ik ben trots op jou!!' Frank zette de tassen weg. 'Ja ik moet zoveel vertellen!!' Zei Noah breed glimlachend. Eva zag aan haar zoontje dat hij echt heel veel plezier heeft gehad. Bijna net zoveel als zij.

Noah was echt uit-ge-put. Voetbalkamp was zeer geslaagd had hij alle verhalen verteld. Maar ook uiterst vermoeiend. Daarom viel hij die avond al in slaap aan tafel. Eva had hem op bed gelegd.
'En? Hoe waren jouw dagen?' Vroeg Frank belangstellend. Hij moest eens weten. Ze was verliefd geworden op een Amsterdammer, had een kind gered en had het bed gedeeld met iemand anders. Ja, zij had top dagen. 'Leuk. Ik heb veel gewerkt. En dat meisje van die vermissing is nu terug. Gelukkig. En nog wat dossiers bijgeschreven.' Zei ze maar. Het was niet gelogen. 'Klinkt weer typisch Eva van Dongen.' Grinnikte Frank. 'Ik heb jou wel gemist hoor.' Eva glimlachte. Ze kon het niet oprecht terug zeggen. Want ze had hem helemaal niet gemist. Hoe stom het ook klonk. 'Ik houd van jou.' Ze knikte. 'Ik ook van jou.' Perste ze er met moeite uit. Ja, het ging moeizaam.. wat had ze toch..

Sorry een héle korte, komt omdat Wolfs weg is :P