Foxspring

De geheimen van de school

KJ

We liepen door de gangen terwijl iedereen in de eetzaal aan het eten was. Cole wist raar genoeg een paar plekken zijn die niemand anders wist liggen. Maar we vonden er alleen oude boeken en documenten. Dus gingen we verder zoeken. "Weet er iemand hoe je naar de zolder van de school kan gaan?" vroeg Veronica. "Wie zegt dat de school een zolder heeft?" vroeg Kevin gefrustreerd omdat hij dit niet graag deed. "Oh, kom op! Elke school heeft een zolder!" zei Veronica. "Cole? Jij weet hier toch veel zijn? Weet jij de doorgang misschien?" zei ik terwijl ik hem aankeek. "Raar genoeg niet nee... Ik heb er eigenlijk nooit bij nagedacht." zei Cole terwijl hij stond te denken. "Zijn er nooit plekken geweest dat er iets raars was? Een deur die je nooit hebt zien open gaan?" vroeg ik aan Cole. "Frans lokaal!" zei Thomas opeens. We keken hem allemaal aan. "In het Franse lokaal staat er een kast met woordenboeken voor een deur. Misschien is dat wel de deur." zei Thomas. "Ja! Het zou goed kunnen. Ik heb die deur nog nooit open zien gaan." zei ik enthousiast. We gingen allemaal rennend naar het Franse lokaal. Een lokaal van 6 meter op 8 meter. Niet zo groot. En al zeker niet de gezelligste klas van de school. Lili deed de groene deur van het klaslokaal open. Niemand was binnen. Zoals gewoonlijk gingen de sleutels aan de kapstok achteraan de deur. Ik nam ze en sloot de deur achter ons dicht. Ik, Thomas en Cole namen elk een hoek van de kast en verschoven ze vooruit. Ik stapte naar de deur terwijl ik mijn vrienden aankeek. Mijn hand ging naar de deurknop. Ik trok aan de deur maar kreeg ze niet open. Ze was niet gesloten maar ze spande wel. Ik trok er nog eens hard aan en kreeg ze dan open. Er zat geen trap naar boven. Maar wel een trap naar beneden. "Waarom zou er een trap naar beneden zijn?" vroeg Kevin. "Om dingen te verbergen." zei Cole. Net toen we van plan waren om naar binnen te gaan hoorden we iemand die probeerde binnen te komen. "Hallo is iemand daar binnen?" vroeg Mevrouw Duboit. Kevin zijn blik sprak boekdelen. Als we werden betrapt zou dit erg zijn voor hem. Ik stuurde iedereen binnen in het donker trapgat behalve Veronica. Ondertussen hoorden we ook al dat mevrouw Duboit haar reservesleutels boven haalde. "Kom help me dit de verschuiven!" zei ik tegen Veronica gehaast. Samen verzetten we de kast terug weer op de exacte plaats van daarnet. We hoorden de sleutel in het sleutelgat gaan. Ik nam Veronica haar gezicht in mijn handen en kuste haar. "Ongelooflijk!!! Jullie twee! Direct naar de directeur!" zei ze woedend. Ik nam Veronica haar hand en we gingen naar de directeur. "Ongelooflijk dat je me gewoon gekust hebt!" zei Veronica. Ik keek haar met een grijns aan. Ze kijk naar me terug met een beschaamde blik. Toen we bij de directeur waren legden we uit dat we een rustigere plek zochten. Maar we vertelden niks over onze vrienden die nu nog altijd in het donkere trapgat zitten en er niet uit kunnen...