Foxspring

Het trapgat

Lili

Het laatste wat we hoorden was dat mevrouw Duboit KJ en Victoria naar de directeur had gestuurd. Waarom? Dat weten we niet. Iedereen was stil tot mevrouw Duboit het klaslokaal weer had verlaten. Daarna haalden we allemaal onze gsm's boven en schenen op de trap. Hij was ongeveer 4 meter lang. Ik keek Cole aan. Hij keek ook naar mij. Onze blikken wenden af vanaf Thomas begon te praten. "Ik zal eerst gaan. Cole, ga jij achteraan zodat iedereen tussen ons zit en niemand kan verdwalen?" vroeg Thomas. Zonder antwoord ging Cole al naar achteren. Thomas begon stilaan, tree per tree naar beneden te gaan. Telkens goed rond zich te kijken. Eerst rond hem en dan naar ons. Toen we beneden waren begon Thomas weer te spreken. "Iedereen blijft bij elkaar. Als je iets ziet laat het dan gewoon weten en we zullen er samen naar toe gaan." zei hij. We liepen ongeveer 5 minuten lang door een gangpad tot Cole iets zei. "Wat is dat daar?" en hij wees naar een vierkantje op de muur. We gingen er allemaal naartoe. Thomas was er het eerst bij. Hij keek ons hoopvol aan. "Het is een lichtschakelaar" zei hij. Hij drukte op de knop en er werd licht verspreid over heel de gangen. We staken onze gsm's weer in onze zakken. "Kom laten we verder gaan." zei Thomas. We stapten verder. Ik begon te rillen van de koude. "Hey, heb je koud?" vroeg Cole die achter me stond. "Ja, het is hier veel frisser dan daarnet." zei ik. "Hier" en hij gaf me zijn jasje aan. "Het is hier inderdaad wel veel frisser dan daarnet. Kijk naar onze adem." zei Jennifer terwijl er damp uit haar mond kwam toen ze in en uit ademde. "Raar" zei Cole maar we stapten alweer verder. Na 15 minuten verder stappen in de koude stopte de gang eindelijk en was er een deur. Het was geen normale deur. Het was eerder een deur van een inloop koelkast. Thomas deed de deur open. Een frisse wind kwam onze richting uit. Iedereen kreeg er rillingen door. Thomas ging als eerste naar binnen. "Jennifer, blijf jij voor de deur staan zodat ze niet dicht valt?" vroeg Thomas aan haar. Ze stribbelde niet tegen en ging naar de deur toe en zette haar voet ervoor. De kamer was een vriezer in een L-vorm. We stapten verder tot we aan de hoek kwamen en naar rechts moesten. Thomas zag het eerst en begon direct te kokhalzen. Net als iedereen toen we allemaal het lijk zagen liggen.