De zon schijnt door de ramen op mijn gezicht. Ik voel de warmte op mijn gezicht. De gordijnen wapperen, de vogels fluiten het ochtendlied. Het is ochtend. Ik sta op. Te snel, ik wankel op mijn benen. Licht gebonk kan ik nog voelen in mijn achterhoofd. Ik voel me zeker minder vermoeid en dizzy als gisteren. Dat was een rare dag. Het was zo donker.. Flitsen van gisteren komen voorbij. Licht, Ik ging af op het licht. De kaars.. Ik wilde naar huis. Iets lang mijn wang.. Iets droop langs mijn wang.. Ik kon het niet zien, kon niet zien was het was.. Het was zo donker...
Versuft loop ik naar de spiegel, Mijn zicht is wazig en ik wrijf in mijn ogen. Mijn gezicht.. Het is helemaal toegetakeld. Een grote paars/blauw/zwarte vlek siert de zijkant van mijn gezicht. Op mijn wang zit opgedroogd bloed. Een handdoek maak ik nat om het bloed weg te vegen. Ik sis van de pijn. Dit gaat nog wel ff duren voor dit heelt. Er zit een diepe snee boven mijn oog. Het gaat verticaal door mijn wenkbrauw heen. Deze moet ik dichten, anders heelt ie nooit. Mijn pleegmoeder heeft me alles geleerd over helen en genezen. Kom op Saph je kan dit. Ik pak een doosje van onder mijn bed vandaan. Erin zit alles dat je maar nodig kan hebben als je gewond raakt. Ik pak de naald en het klosje draad. en probeer de naald naar mijn wond te brengen. Ik steek de naald in mijn huid en bijt meteen op mijn lip. Auch, chips!... Nu begint mijn lip ook nog meer te bloeden want daar zat al een scheurtje in...
Doorbijten.. Saph, je bent geen mietje...
