It's gonna be okay. (Demi Lovato Fanfictie)

Al die flachback's moesten verdwijnen ze deden te veel pijn.

Toen ik na 2 dagen naar huis mocht van de dokter, plofte ik neer op de zetel. Selena kwam naast me zitten en omhelzde me. "Je mag geen domme dingen doen, ik zal er altijd zijn voor je. Probeer geen miskraam te krijgen je gaat er nog spijt van krijgen." zei ze ongerust. Ik knikte en ging naar de keuken, om cornflakes te eten en Selena kwam ook naar de keuken. "Je hebt nog maar net gegeten in het ziekenhuis, toch?" Vroeg Selena. "Je denkt toch niet dat ik dat brol eten van het ziekenhuis ga eten?" zei ik met een scheef lachje. "euh, wat heb je er meegedaan dan?" vroeg bezorgd. "Er bestaan vuilbakken ervoor, hoor." zei ik lachend en begon te eten, want ik had heel veel honger. Ik had altijd mijn eten weggegooid. Toen ik mijn lepel in mijn mond stak had ik een soort van flachback. Dat Niall samen met me aan tafel zat en me de lepel in mijn mond stak. Ik schudde rap mijn hoofd en had derect geen honger meer, maar ik voelde me misselijk en ik excuseerde me en rende de trap op naar de wc om alles uit te spuwen. Ik hoorde Selena haar voetstappen de trap op rennen. "Wat is er?" vroeg ze bezorgd. "Ik voel me gewoon onverwacht misselijk, geen nood voor paniek!" Zei ik boos. Selena ging zonder iets te zeggen naar haar kamer. Nadat alles er eindelijk uit is, ging ik naar mijn kamer en legde me op mijn bed ik kreeg alleen, maar flachback's van mij en Niall, hoe leuk we het samen hadden. Ik probeerde zo hard als ik kon te schreeuwen in mijn kussen zodat Selena me niet hoorde. Al die flachback's moesten verdwijnen ze deden te veel pijn. Ik kreeg meer en meer zin om me te snijden. Dus ik ging naar de badkamer en zocht een mesje. Na tien minuten had ik eindelijk een mesje gevonden op de grond, ik raapte het op en plaatste het op mijn pols. Toen ging de deur open en Selena zat met tranen in haar ogen naar mijn pols te staren. "Alsjeblieft, dit wil je niet doen." zei ze rustig. Het bracht me ook tranen in mijn ogen en ik duwde het mesje harder op mijn pols terwijl het bloed eruit stroomde. Selena ging naar me toe, zo rap ze kon en trok het mesje uit mijn handen en pols en zei "zo los je niks op!" zei ze boos. Ik viel neer van de pijn in mijn buik en verdriet, Selena gooide het mesje onmiddelijk weg in de vuilbak en Ving me op boven de grond en zakte stillaan op de grond. Ze pakte zoveel papier als ze kon en drukte het op mijn pols. "Het komt goed, dat beloof ik." zei ze terwijl ze me inslaap wiegde.