twins | vkook

0

 Filmy i książki dla nastolatek od zawsze przekształcały rzeczywistość. Począwszy od słodkiej miłości pomiędzy szkolną szarą myszką z dobrymi ocenami, a kapitanem drużyny futbolowej, który dla niej poświęcał piękną cheerleaderkę, przez cudowne nawrócenie się czarnych charakterów, a na zbyt pozytywnym przedstawieniu pewnych zjawisk skończywszy. Szczególnie ostatnia kwestia bywała kłopotliwa, bo w prawdziwym życiu niekoniecznie wszystko kończyło się dobrze, nie każda rzecz też posiadała zalety. Bracia Jeon przekonali się o tym już w podstawówce, gdzie podekscytowani faktem, że wyglądali identycznie, postanowili wywinąć żarcik, który od zawsze mimochodem obijał im się o uszy. Wizja wysłania brata na sprawdzian z matematyki wydawała się być genialnym pomysłem, w końcu dzieciaki od wieków podniecały się ich podobieństwem i z zazdrością wspominały, iż w późniejszych latach będzie im się to opłacać. Sami widzieli też wiele zabawnych filmików, gdzie bliźniaki wkręcały we wszystkim dorosłych, wychodząc z tego obronną ręką.
Los jednać dość dosadnie uzmysłowił im, że to niemożliwe i przykleił im łatkę przegrywów już we wczesnych latach szkolnego życia. Już nie chodziło wtedy nawet o to, że żaden z nich z obliczeń nie był dobry i zwyczajnie nie było kogo wysyłać, bo obaj ledwo łapali dwóje. Zwyczajnie chodzili do tej samej klasy, siedzieli w tej samej ławce i nauczyciele szybko zwrócili na nich uwagę, traktując niemal jak nierozłączne papużki, które nawet do odpowiedzi chodziły tego samego dnia, by przypadkiem żaden z nich nie poczuł się pokrzywdzony. Oczywiście obaj byli zgodni, iż tak naprawdę nie płakaliby, gdyby któremuś się upiekło, jednak panie miały inny pogląd na tę kwestię. Tak więc pod tym względem życie ich zawiodło.

Gdy nieco podrośli i zakochali się w Harrym Potterze, na nowo obudziła się w nich fascynacja swoim wyglądem. Wprawdzie nie byli magicznymi rudzielcami, jednak wkręcanie innych nie powinno być trudne. Nie raz więc, nie dwa udawali przy swojej mamie, że tak naprawdę się pomyliła i ich to uraziło. Niestety fatum ciągle nad nimi wisiało, bo rodzicielka nigdy nie dała się nabrać. Czasami nawet za karę dostawali śmierdzącą ścierką po głowach, co jednak nie zniechęciło ich przed dalszym krętactwem, tym razem przy młodszej siostrze. Jungyeon jednak była brutalniejsza od mamy, uświadamiając im, że nie bez powodu mają przedziałki z włosów po innej stronie głowy.

W kolejnych latach wcale nie było lepiej, a każdy z nich na własnej skórze przekonywał się, że posiadanie klona to żadna frajda. Ba, z czasem uznali, że brat bliźniak to najgorsze, co mogło ich w życiu spotkać. Nie satysfakcjonowało ich mylenie ich na ulicach, nie dawało to w końcu jakichkolwiek korzyści. Świat wykreowany przez media doszczętnie zniszczył ich wszelkie wyobrażenia o łatwym i prostym życiu. Wtedy też postanowili coś zmienić i zerwać z łatką bliźniaczych głupków. Każdy poszedł w swoją stronę, skupiając się na indywidualnych zainteresowaniach, które od dziecka w sobie dusili, nie chcąc wyłamywać się z cudownego obrazka dwóch kokosowych chłopców. Gimnazjum było niejako przełomem.

Od tego czasu minęło jednak kilka lat, a oni sami zaczynali studia na tym samym kierunku, bo może i różnili się, jednak muzyka obu fascynowała najbardziej. Nie spodziewali się, że z pozoru niewinny uniwersytet zniszczy ich całkowicie i na nowo los sobie z nich zakpi.

Jeon Jungguk

Jeon Jungkook

Kim Taehyung

// To będzie meeega krótkie, ale mnie wzięło, no i tak wyszło. Może chociaż się rozkręcę, bo ostatnio nie mam w ogóle motywacji na pisanie i to chyba jedyne, co mi jako tako wchodzi. 
W nocy pewnie wbije pierwszy part. Tak myślę...