She's The Missing Piece

Chapter 28

Zia

Waaaaaaaaaahh!  V(*0*)V

Hindi pa ba napupunit bunganga ko kakangiti? Gosh, ang ignorante ko talaga. I should act normal. Pero ito namang mga mata ko kung makakislap wagas. Hindi ka naman bituin ano?

"Ganito ba talaga ka engrande ang ganitong mga okasyon?" napatanong nalang ako habang nilibot ang paningin sa kabubuan ng kwarto.

"Well not all events ganito ka engrande. Naka depende rin lang kasi kung importanteng event ba o hindi" napatango-tango ako habang wiling-wili pa ring nakatingin sa paligid.

"Are you sure Zia na ngayon ka lang talaga nakadalo ng mga ganitong events since then?" Tanong ni Amber sa akin at tumango-tango naman ako bilang sagot.

"Well then, let's enjoy this night" 

Nakaupo na kaming apat sa isang table good for 4 person. Chit chating some random things. Pero ang attention ko ay nasa paligid pa rin. Mukha na nga siguro akong baliw kasi kanina pa ako ngiti ng ngiti. Hindi na siguro ito mapapawi ano? Napailing-iling nalang ako sa aking nainisip.

I don't know why i'm acting like this. Is it because for all of those years mararanasan ko na anong feeling makapunta sa mga ganitong events? Gosh! Ang ignorante ko, hindi naman siguro halata ano? (T___T)

Marami-rami na ding tao dito. May ilan-ilan na napapadaan at mapatingin sa gawi namin at ang ilan naman ay nginingitian ako. So i just return their smiles too. My eyes were just roaming around the place, enjoying the scenario as time flies but my gaze stop when it landed on the entrance.

Akala ko hindi na masisira gabi ko ngayon (-_-)

Eh kasi naman dumating na sila Master kasama mga kaibigan niya. (TT0TT) After dun sa titigan session namin nun umiiwas na ako mapatingin sa mata niya. Ang panget kasi!! De joke lang. Ang ganda kaya (*o*) naiilag lang talaga ako. Kaya hindi ako makatingin sa kanyang mga magagandang mga mata, na walang emotiong makikita.

Zia maghunos dila ka nga! Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. May pumasok na naman bang  masamang ispirito sa katawan ko?! 

Bahagya akong napasinghap nang napatingin siya sa gawi namin. After his eyes roaming to our table his gaze stopped on me. Our eyes met at parang sa puntong yun biglang nanuyo lalamunan ko.

Yan na naman! Iniiwasan ko na nga diba?! (>,<)

Umiwas ka uy!

Yan na naman tayo, hindi ka na natututo. Binibigyan ka lang ng sakit sa ulo. Wag ka ng magpapaloko. Tama ba lyrics ko?

Pero tila yung katawan ko hindi sumunod sa gusto ko. It has it's own will, at yun ay ang suwayin ako!

Hindi umiiwas. 

At hindi kumukurap. 

Nagstaring contest ba kami? (-_-)

Pero ba't ang gwapo pa rin niya? For once pwede bang maging panget muna siya? Para naman magkapareha kaming panget (^_^)

Ang gwapo niya kasi sa suot niyang black suit at underneath nun ay black t-shirt lang. Walang kaartehan sa katawan! Well, nakasignature black suit na naman po siya. Wala na sigurong chance na makikita ko na iba ang kulay ng damit niya no? His hopeless. Gwapo naman talaga itong demonoyong ito... dedeny pa ba ako? Klarong-klaro na oh, nakacontact lense naman ako kaya kitang -kita ko. Sobrang linaw, litaw na litaw period.

Pero hindi na mawawala ang pagkasnober, walang pakialam sa paligid at kasungitan sa katawan ng lalakeng ito. Signature attitude niya rin yun. Hindi na yun mapalitan o mawala man lang. Pinaglihi kasi ng sama ng loob.