(အခါတော်ပေး)အခါ​ေတာ္​​ေပး

အပိုင်း ၁(Zawgyi & Uni)

"​ေတာက္​!"

Parkingထိုးမွာျဖင္​့လည္​း မထိုးပဲ ကမၻာ့လိပ္​
ဘိုး​ေအလုပ္​​ေန​ေသာ Mark2ကားအျဖဴ။ ကန္​႔လန္​႔တိုက္​​ေန​တာ ဘယ္​သူမွန္​း နံပါတ္​ျမင္​တာနဲ႔
သိတယ္​။ ဟြန္​းတီးတာ​ေတာင္​ မမူဘူးဗ်ာ။

"ထက္​ကို​ေရ ဆင္​းမယ္​ဟ"

အ​ေနာက္​မွ စိတ္​မ႐ွည္​​ေသာ မယ္​​ေတာ္​တို႔က
ဆင္​းကုန္​ၿပီ။ မိန္​းက​ေလး​ေတြဆင္​းမွ... ​ေ႐ွ႕က
က်က္​က​ေရတံုးက သတ္မွတ္ေနရာသို႕ Proဆန္ဆန္ ခ်ိဳးေကြ႔သည္။ ကိုယ္ပါလိုက္ေကြ႕
ဖို႕က အဆင္မေျပေတာ့ အေနာက္မွာ ဆင္းေန
ႀကျပီ။ ေယာက်ာ္းေလးေတြပဲ က်န္ေတာ့မွ
ဒီေကာင့္ ကားေဘး ဝင္ထိုးရပ္ရေတာ့၏။

စူပုပ္ပုပ္နဲ႔ဆင္းလာေသာ ထက္ကို ကိုႀကည့္ရင္း
ေဇလင္း ခပ္ဟဟ ရယ္မိသည္။ လည္ကတံုး
အျဖဴစြပ္စြပ္၊ေယာပုဆိုး အနက္ေရာင္၊ ကခ်င္
လြယ္အိတ္ အနက္ေရာင္ နဲ႔ ဆင္ကိုးေကာင္သား
ေရစိမ္းဖိနပ္အနက္ေရာင္ အထက္ကေဖြးေနေသာ
ေျခခံု ။ ဒါ ထက္ကို၏မူပိုင္ အျဖဴအနက္
Fashion။ ဒီေကာင့္ကို ႀကည့္ရတာ ေမေမတီး
ေနက် Pianoႀကီးနဲ႔တူတယ္။ အျမဲ ဒီလို အျဖဴ
အနက္ပဲ ဝတ္တယ္။ 21 ရာစုရဲ႕ YU ေက်ာင္း
သားျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူ ေမေမတို႕ေခတ္
က ဒီဇိုင္းဖမ္းတတ္တယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က
ေယာက်ာ္းေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အရင္ေခတ္
က စတိုင္ေတြ ထုတ္ေပမယ့္ က်ေတာ္ကေတာ့
လုပ္မေန။ Bk သြားတုန္းက ဝယ္လာတဲ့ စစ္စိမ္း
ေရာင္ ေက်ာပိုးအိတ္အေပ်ာ့နဲ႔ လာတယ္။ ဟုတ္
တယ္ေလ အတန္းအကုန္လိုက္တက္ဖို႔ဆို ထည့္
လာရတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ေလာက္ကတင္
လူေျခာင္းရိုက္ရင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ေမ့သြား
ေလာက္တာကို ကခ်င္လြယ္အိတ္နဲ႔က အဆင္
မေျပဘူး။ လည္ကတံုးလည္း မဝတ္ဘူး။ က်ေတာ့္
အေဖေတာင္ မဝတ္တာ။
ရွပ္အေရာင္လြင္လြင္ ေတြနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ပုဆိုးအကြက္ေတြကို လိုက္ဖက္ညီေအာင္
ဝတ္တတ္တဲ့ က်ေတာ္က အားလံုးထဲမွာ
ထင္သာျမင္သာရွိတယ္။

Town Ageကားတံခါးကို ဝုန္းခနဲျမည္ေအာင္
ပိတ္ျပီး က်ေတာ့္ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ်က္
ထြက္သြားေသာ ထက္ကို ေဘးတြင္ ငခြ်တ္
ႏွစ္ေကာင္ ကပ္လ်က္လိုက္သည္။ ထင္တယ္
အတန္းမစခင္ ထက္ကို ကို ကန္တင္းပါေအာင္
ေခ်ာဆြဲႀကေတာ့မယ္ဆိုတာ။