Why Don't You Trust Me? (WDYTM) #booksbooks2017 #eygrawards #FBC2017

7. Εγκεφαλικό;

<<Ιωάννα.>>τον άκουσα να με φωνάζει.

Οχι παλι Θεέ μου.

<<Αλέξη, τι κάνεις;>>τον ρωτάω έκπληκτη.

<<Εγώ μια χαρά είμαι. Εσυ; >>με ρωτάει ανήσυχος.

Μα καλά γιατί παντα μου το ρωτάει αυτό;

Τι τον ενδιαφέρει αν ειμαι καλα;

<<Κι εγώ μια χαρά. >>απαντω αρκετά πειστικα.

Καλά εγώ ηθοποιός πρεπει να γίνω.

<<Ποιος ήταν αυτός που σε έφερε εδώ;>>με ρωτάει

Ωχ.

Τον είδε;

Ε καλά και αμα τον είδε, σιγά.

Ουτως η αλλως δεν έχουμε σχέση οπότε γιατί να μην του πω;

Τι μπορεί να παει στραβά;

<<Αυτός ήταν  ένας χαζός, ένα ψώνιο για την ακριβεια στον οποίο είχα την ατυχία να πεσω πανω του όταν έβγαινα από το σχολείο και από τότε είχε την φαινη ιδέα να με φέρει αυτός σπίτι μου. Αφου να φανταστείς με έβαλε να κάτσω με το ζόρι στη μηχανη του και με φέρε εδώ. >>του αφηγουμαι μονότονα.

Αυτός τοση ωρα με κοιτά αρκετά σκεπτικός και με ένα άλλο βλέμμα που δεν μπορώ να προσδιορισω.

Μα τι σκέφτεται;

<<Μήπως κατά τυχη θυμάσαι το όνομα του;>>με ρωτα κάπως αγχωμένος.

Μα καλά τι επαθε αυτός;

Είναι λες και είδε κάποιο φάντασμα.

<<Δεν μου είπε. >>του απαντώ παραξενεμενη και αρκετά περιεργη .

Γιατί φέρεται έτσι;

<<Γιατί ρωτας;>>του λέω.

<<Τίποτα. Εε ευχαριστώ. Εγώ να πηγαινω τώρα. Τα λέμε. >>μου λέει φευγοντας βιαστικά.

Και μετά λένε εμένα παράξενη.

Μα καλά μυγα τον τσίμπησε;

Μπαίνω μέσα στο σπίτι μου και αχ επιτέλους ησυχία.

Ευτυχώς οι γονείς μου θα λείπουν μέχρι το βράδυ μιας και δουλευουν και οι δυο. Τουλάχιστον θα μπορώ να κάνω ότι θέλω.

Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν λείπουν μου αρέσει πολυ γιατι μενω μόνη μου, σκέφτομαι φωναχτά σαν να κάνω ψυχανάλυση στον εαυτό μου ενα πραγμα ανοίγω  στο τέρμα το ραδιόφωνο χορευω και γενικά περναω τελεια.