NEDEN?

APTAL

-"Tamam anne."

-"..."

-"Evet anne."

-"..."

-"Hayır anne gece süt içerken sana fotoğraf atmayacağım."

-"Anne!"

-"Pekala atarım."

-"..."

-"Bende seni seviyorum anneciğim. Şey bi de acaba Fikri sizin yanınız da mı bulamıyorum da?"

-"Ne hayır tabi ki hala Fikriyle oynamıyorum."

-"..."

-"Evet evet tamam belki biraz."

-"Her neyse ben de senii bay bay!"

Kerem elindeki telefonu kapatıp arkasına döndü.

-"Beni cidden fazla sıkıyor."

Ona ufak bir tebessüm ettim.

Annemin yanımda olup beni sıkmasını her şeyden çok isterdim.

Ama kader işte. Benim annem beni bırakıp gitmişti.

-"Fikret mi?"diye sordum içimdeki acı havanın dağılması için.

Kerem bana ifadesiz bir şekilde bir süre baktıktan sonra göz devirip yaptığı işe geri döndü.

O sırada mutfağa Rüya girmişti.

-"Selam millet!"

-"Selam!"

-"Selam."

Kerem de Rüyayı coşkuyla selamlarken ben kısık bir sesle karşılık vermiştim.

Rüya'ya kızgındım.

Ya da kırgın.

Birine seni sevmediği için kırılamazsın aptal.

Ah! Evet bununda farkındayım.

Çok hoşlandığını söyledi.

Ama başkasından. Başkasından.

Senden değil başkasından.

-"Ateş sen iyisin değil mi?"

-"Evet. Evet ben iyiyim."

İçerden parçalanıyorum.

-"Hm iyii."

-"Hey napıyorsunuz?"

Özgürün odaya girmesiyle herkes gözlerini ona çevirdi.

-"İyi işte öhöhhöm lan hanginiz parfüm şişesini boşlattı üstüne?"

Bilmiş bakışlarımızı Rüya'yla aynı anda Özgüre çevirirken Özgür suçlu çocuklar gibi başını öne eğmişti.

Kafamızı bile aynı anda çevirdik.Ne kadar ortak yönümüz var aslında. Neden biz değil de başkasını seviyor Ateş ya?

Bilmiyorum. Hiç bilmiyorum.

-"Çok mu abartmışım be?"

Kafamızı sallayarak Özgürü onayladık.

Mutfağın girişinden "heğğ."diye bir ses duyduğum da Toprağın da burda olduğunun farkına vardım.

Oha lan ne zamandan beri burda?

-"Benim bir kaç işim var şey onları halledicem." diyip bana bakan Özgüre gözlerimi çevirdim.

Kardeş bana niye özellikle bakıyon?

-"Pekalaa."

Kerem gözlerini sinsi bir şekilde kısıp mal mal Özgürle ikimize bakarak güldü.