Love & Secrets (gxg)

*one

"Hoy Mitch, tulala na naman?" Nagising ako sa pag dadaydream ko ng magsalita ang bestfriend ko.

"Hindi naman ah." Depensang sagot ko sa kanya.

"Hay naku bestie, wag mo ng masyadong isipin si insan, uuwi din yun okay? At tyaka 2 weeks palang kayong hindi nagkikita, Japan lang yon eh at tatlong araw nalang uuwi na yon. Wag masayadong mamiss ang syota. Sige ka, papangit ka niyan."

Yan na nga yong pinoproblema ko eh. 3days na pero hindi ko parin alam kung ano ang gagawin ko kung magkita kami. If I will pretend that I didn't know what I saw that night before his flight or sasabihin ko sa kanya ang nakita ko.

Sa pag-alala ko sa gabing iyon, hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.

"Bestie! Bakit ka umiiyak ? May masakit ba sayo? May nasabi ba akong masama? Oy magsalita ka bestie." Tarantang sabi ng bestfriend ko ng makita niyang umiiyak na ako.

I can't stop the tears running down from my eyes. Pero pinilit kung pigilan ang mga ito para hindi na mag-alala ang bestfriend ko.

I just gave her a faint smile to assure her that I'm fine.

"I'm okay. I'm just missing him so much, and that's why." I lied. 

Because I'm not ready to tell her the truth, about the scene I saw.

"Are you sure?" Paninigurado niya.

"Hundred Percent Sure, okay?" And I gave her my best smile. Para hindi na sya mag-alala pa o manghinala.

And out of the blue, may matangkad na babae na lumapit sa amin at biglang tinawag and bestfriend ko.

" Victorina Salas." Matigas niyang bigkas ng pangalan ng kasama ko.

We looked at her and she's like a ramp model.

Pero nagulat nalang ako nagbiglang hilain ng babae ang bestfriend ko palabas ng coffee shop.

Sa sobrang gulat ko hindi na ako nakaimik o nakareact man lang kahit katiting.

And I just heard my best friend shouted. "MITCH I WILL CALL YOU LATER BYE."

And they slowly disappearing in my sight.

Napabuntong hininga nalang ako ng hindi ko na sila matanaw. Iniwan na lang nila akong naguguluhan.

I pull my cell phone in my pocket and text my bestfriend.

To: Vic

Me: You owe me an explanation Victor.

Ibaba ko na sana yung phone ko ng napag isipan kung tignan kung may messages ba na galing sa nobyo ko but like the other days wala parin kahit ni isa.

Pabagsak kung nilapag ang cellphone ko sa mesa at nagpalumbaba para pigilan ang luha kung gusto nang makawala. May kalahating oras nasa ganun akong posisyon ng may narinig akong nagsalita sa tabi ko.

"Excuse me miss, is this seat is already taken?"

Umupo ako ng maayos upang makita ang babaeng nagsalita. At napatulala ako sa angkin niyang ganda.

And without knowing I already check her out.

She just wearing a white sando na humahapit sa sexy niyang katawan at pinatungan ng black jacket. Pinarisan ng itim na short that reveals her white flawless legs at itim ding converse shoes na bumagay sa porma niya.

At ang mukha niya wala kang makikitang kahit anong kolerete, her hair tied with a messy bun and her natural red kissable lips that have a big smile.