As You Lie Awake

CHAPTER 8: I KNOW WHAT YOU ARE

Chapter 8: I Know What You Are

Isang linggo rin ang lumipas at naging payapa ang linggo ko. Maliban kay Iradessa na iiyak yata ang linggo na hindi ako pinapakialaman, no other stuff that ruin my week. Not even Semper. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya nang huli kaming mag-usap sa bar. Whatever it was, it stopped me from suffering with Semper's presence. Hindi na ako nagugulat kapag bigla na lamang siyang susulpot sa pinto dahil hindi na siya nag-aabang doon. Hindi na niya ako kinakausap, either through his mouth or my head.

Thank goodness na sa isang subject lamang kami magkaklase. Sa isang linggo ay tatlong beses lamang kami nagkikita sa klase. Hindi ko rin siya madalas makita sa campus. Hindi rin niya ako kinakausap nitong mga huling araw. Noong una ay nagtaka ako ngunit sa huli ay inisip ko na lamang na mas mabuti iyon. Nasa canteen ako ngayon at nagmemeryenda kasama si Nikki.

"Gurl."

I was munching on some chips, drown with the thoughts of why Semper was not following me. Don't get me wrong. Hindi ko siya nami-miss or what, nagtataka lang ako. Isa pa, I like the thought that he is following me or any other guy dahil pakiramdam ko ay makakatulong iyon upang magselos si Daven. Yes, you can say that I'm using Semper. Pero ngayong iniignora niya ako, Daven is cool with it. Ako pa ang nagseselos dahil sa ka-sweetan nila ni Ira! Magka-diabetis sana sila!

Napaangat ako ng tingin nang hinila ni Nikki palayo ang kinakain kong Chippy kaya sa mesa nag-landing ang kamay ko.

"Hey!" I tried grabbing the Chippy back, but she already put it on the table, beside her.

"Hay salamat, nakuha ko rin atensyon mo," sagot niya sa akin at kumagat sa kanyang dalang Snickers. "Anong problema mo?"

"Wala naman." No problem at all. Hindi ko na sinumbatan si Nikki tungkol sa pagsabi niya kay Semper na papunta ako sa gabing iyon. I know Nikki, she always plays the Cupid.

"Meron 'yan."

"Wala nga."

"Alam ko ano." She smiled naughtily.

"Wala nga." Nikki could be annoying at times. Ipilit ba naman na may problema? There's none. Definitely none.

"Nag-away kayo ni Semper, ano? Friendship over na kayo?" She began munching on my chips. "Sabihin mo nga, may kinalaman ba ang nangyari sa club?"

"Walang nangyari sa club!"

"So, si Semper nga." She smiled like she's saying she got me. "Anong pinag-awayan niyo?"

I sighed in surrender. "Hindi kami nag-away okay? Walang friendship over dahil hindi naman kami friends in the first place."

"Pero napansin kong nag-iiwasan kayong dalawa." There's no sense denying. Iniiwasan ko nga si Semper ngunit mukhang iniiwasan niya din ako. I don't really get him. One day he just talks to my head, come to my house and saved me from harm and from Daven and then disappear just because I told him about my dream. Ni hindi ko pa nga nalalaman kung ano siya, at mukhang hindi ko na malalaman.

"Nikks?"

"Hmm?"

"Don't you think Semper is a little weird? Sa tingin mo ba ay hindi siya normal?" I'm weird for asking such questions out of the blue. Maaring isipin niya na kung anu-ano na ang pumapasok sa isipan ko.

"Now that you mentioned it... Sa tingin ko weird nga siya," Nikki said. "Sinong lalaki ang walang ibang kulay ng damit kundi puro itim?"

Wow Nikki. That's a point. "Maliban doon?"

"Wala siyang kaibigan. Ang ibig kong sabihin ay wala siyang kaibigan na kasabay kumain o anong kadalasang ginagawa ng mga lalaking kaklase natin. Ni hindi siya halos nakikipag-usap sa iba."