As You Lie Awake

CHAPTER 7: NIGHTMARE

Chapter 7: Nightmare

Mukha ni Laven Der ang nabungaran ko nang buksan ko ang mga mata ko. He was on my bed, looking at me with a worried expression.

"Lav!" Napabangon ako at niyakap ang pitong taong gulang na kapatid ko. My eyes roam around my room. No fire. No broken window. No guy in black. Thank goodness, it was just a dream.

Lav pushed me away but I didn't let go. "Ate, ano ba! Bitawan mo nga ako!"

I was just happy that it was all a dream. Laven Der is safe and so as Mom and Dad. Masamang panaginip lang pala iyon, thank God.

"I had a bad dream," wika ko, freeing Lav from my tight hug. Pinahid ko ang pawis sa noo ko- why am I sweating as this gayong nakabukas ang aircon? Kung gaano ako kapawisan sa panaginip ko ay gayundin ngayon.

"Yes, that's why I'm here Ate. I heard you scream," sagot ni Lav. I screamed? In my sleep? Damn, that dream felt so real! And I'm sweating like it's real! Mainit ang pakiramdam ko na tila ba nasusunog nga ang salid ko!

"I did?"

"You're calling a name."

"What name?"

"Se-rper? Tunog ganoon." Semper. I was yelling Semper's name in my dream. I guess there's no good in hanging out with him lately. Masama ang panaginip ko. In my dream, the man in black was trying to get something from me. It's the... I blinked few times. Ano nga ba ang nais niyang kunin? Bakit hindi ko maalala? And the guy in black, in my dream I didn't get to see his face. Ang alam ko lang ay itim ang suot niya. At parang totoo ang panaginip ko. Naramdaman ko ang malamig na pawis sa katawan ko.

"Ate? Ayos ka lang ba?" Laven Der cupped my face and made me face him. Ngumiti ako sa kanya upang ipakita na ayos lang ako. "Baba ka na. Kakain na tayo."

Sinulyapan ko ang digital clock sa kwarto ko. Pasado alas otso na kaya marahil ay nasa baba na si Daddy. Una nang nagpaalam si Lav sa akin at sinabi ko namang susunod lang ako pagkatapos kong maghilamos. Nakatulog pala ako pag-uwi ko galing sa simbahan kasama si Semper.

Pagbaba ko ay nasa hapag-kainan na silang lahat. I kissed Dad at pumwesto sa bakanteng upuan. Habang kumakain ako ay napansin ko ang pagsulyap ni Daddy sa akin. It's making me conscious kaya ibinaba ko ang kubyertos at hinarap si Daddy.

"Dad, you can ask."

Ngumiti siya sa akin. "How's school?"

I shrugged my shoulders. "Nothing unusual." Except my sudden company with Semper. Ngumiti lang si Daddy sa akin. His clothes were exactly what he was wearing in my dreams. Nagtatrabaho siya bilang premier account manager sa isang malaking real estate company and an investor in the stock market. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan dahil sa suot niya. Now that I noticed it, Lav and Mom also wear the same clothes in my dreams. I felt my body shiver on the thought at napansin iyon ni Mommy.

"Violet? Ayos ka lang ba?"

"May problema ba?"

Sinaid ko ang laman ng baso ko. They all looked at me with a worried expression and I gave them an assuring smile. "Wala po."

Hindi naman siguro nangyari o mangyayari ang panaginip ko. Pero kinakabahan pa rin ako. I know I shouldn't ignore it. Binilisan ko na lamang ang pagkain at agad na bumalik sa kwarto ko.

Hindi ko mapigilang isipin na dahil iyon kay Semper. This is the first time that I had a bad dream about my family. Noong bata pa ako ay binangungot ako na hinahabol ako ng malaking baboy- but no nightmare involving my family. When I grew older, dinalaw naman ako ng napakalaking gagamba sa panaginip ko at nagkasleep paralysis pa ako but still, it doesn't involve my family. Ngayon lang sa buong buhay ko.