PERFECT (ABELENA FAN FİCTİON)

1. Bölüm

Sahneden indim ve koşarak kulise girdim. Yine onun için yazdığım şarkıyı ona bakamadan söylemiştim. Söylerken ise yine ağlak bir bebek gibi ağlamıştım. Eminim ki yarın yine bir sürü insan bunu konuşacak. Yani aslında benim ne kadar aciz olduğumu görüp bana acıyacaklar. Her ne kadar hoşuma gitmese de katlanmak zorundayım. Hayranlarımla tanışmak için hemen üzerimi değiştirdim. Krem rengi ve siyah uzun kareli gömleğimi giydim. Saçlarımı dağıttım ve salık bıraktım. Makyajımı hafifleştirdim ve çizmelerimi giyip dışarı çıktım. Oradaydılar. Beni bekliyorlar. Hemen onların yanına koştum ve hepsini kucakladım. Bu zamanlarda hep beni güldürebiliyorlar. Üzüldüğümde güldürüyor, mutluyken ise mutluluğuma katılıp beni sanki daha fazla olabilcekmiş gibi mutlu ediyorlar. Onlar harika. Onları her gördüğümde kalbim çıkacak gibi atıyor. Sohbet etmeye başladık. Benim dertlerimi dinliyor, beni güldürmek için her şeyi yapıyorlardı. Aralarında bir kız ağlıyordu. Hemen onun yanına gittim ve sımsıkı sarıldım. O da bana sarıldı ve ağlamaya devam etti. Neden ağladığını sordum ve aldığım cevap şuydu; " S-sen seni şu anda görebiliyorum, dokunabiliyorum! Aman tanrım sanırım bayılacağım!" Dedi ve kollarımda bayıldı. Kız aslında benim yaşlarımda gibiydi. Kahverengi saçları, yeşil gözleri ve harika bir fiziği vardı. Korumalarıma onu kulise götürmelerini istedim. Diğerleriyle bir süre daha zaman geçirip resim çekildikten sonra hepsine sarılıp veda ettim ve kulise gittim. Aynanın karşısında oturmuş, parfümümü kokluyordu. Gülümsedim. "Nasılsın daha iyi misin?" Dedim. Beni gördüğü gibi parfümü bıraktı ve yanıma gelip: "Çok iyiyim teşekkür ederim sen harika birisin." Deyip sarılarak bir daha ağlamaya başladı. Ben de ona sarıldım. Belki de tanışıp zaman geçirebilirdik. "Adın ne senin?" Dedim ve yanına çömeldim. "Adım Bella. Bella Isac." Dedi. "Memnun oldum Bella, umarım birlikte zaman geçirmemizde bir sorun yoktur çünkü seninle tanışmak istiyorum." Dedim bir anda. Yüzünün ifadesi heyecandan binbir türlü hale girdi. "T-tabii ki sanırım hayallerim gerçek oluyor." Dedi ve bana sarıldı. Sarılmasına karşılık verdim ve birlikte konser alanından çıktık. "Benim evime gelmeye ne dersin?" dedim. Suratı şaşkınlıkla bana döndü." Tanrım sen ciddi misin tabii ki evet seninle tanışmak ve seni görmek en büyük hayalimdi. Bana bu şansı verdiğin için teşekkür ederim!" Dedi. Ona sarıldım ve omzuma yaslandı ve bana sarıldı. Eve geldiğimizde şoför kapıyı açtı ve hemen eve girdik. İçeride hemen koltuğa oturduk. " Anlat bakalım, kaç yaşındasın Bella?"diye sordum. "21, 21 yaşındayım." dedi. Benden 4 yaş küçük olması onunla tanışmamıza engel değildi. İkimize birer kahve yaptım ve sohbet etmeye başladık. Günümü birden bu şekilde güzelleştirebilmesi harikaydı. Onu sevmiştim ve iletişimi kesmeyecektim de. Beni bu denli mutlu hissettiren tek arkadaşım Taylor du. Ki Taylor ile yıllardır arkadaşız. Oysa ki Bella ile sadece birkaç saattir tanışıyoruz. Bu yüzden onunla olan arkadaşlığıma devam etmeye karar verdim. Beni üzmezdi, yani sanırım üzmezdi. Biraz daha konuştuk ve ona merak ettiğim o soruyu sordum: " Bella, hiç bir model olarak çalışmayı düşündün mü?" bir anda bana döndü ve; " Neden böyle düşündün, fiziğim hiç de mükemmel değil. Yani en azından o televizyonda gördüğüm modeller gibi değil." dedi. Oysaki gördüğüm kadarıyla bir modele uygun bir fiziği vardı ama kendinin farkında değildi. Belki de bu yönden ona yardımcı olabilirim. "Peki model olmak ister miydin?" Diye sordum hemen cevap verdi; "Tabii ki isterdim kim istemez ki?" dediğinde gülümsedim. Onun için bunu yapabilirdim sanırım. "Senin için bir modellik ajansıyla konuşabilirim. Bu iş için çok uygun olduğunu düşünüyorum." Ağzını şaşkınlıkla açtı ve bana bakıp birden bana sarıldı. "Teşekkür ederim tanrım sana çok teşekkür ederim en büyük hayallerimi gerçekleştirdim!! Önce selena ile tanıştım ve sonra da o bana hayalimin işini yapabileceğimi söylüyor. Aman tanrım sanırım en sevdiğin kulun olmalıyım!!" diyerek bağırıp konuşarak bir yandan da bana sarılıyordu. "Bence şimdi uyuyalım, yarın bir yerlere uğrarız. İşleri kapacağından eminim." dedim ve göz kırptım. Sonra ikimiz de gülmeye başladık. Ona bir pijama takımı verdim ve karşımdaki odada kalabileceğini söyledim. O da onayladı ve birbirimize iyi geceler dileyip odalarımıza girdik. Düşündüm. Acaba yanlış mı yapıyorum? Çok mu erken güvendim? Ama sonuç olarak yanlış, benim yanlışım. Bu yüzden bu konuyu düşünmemeye karar verdim. Pijamalarımı giyip yatağıma yattım ve yine eskiyi, aslında benim için hiç eskimeyeni düşünmeye başladım. Zayn'i. Benim Zaynie'm. Yani en azından eskiden. Yeniden hatırlayınca ağlamaya başladım ve kafamı yastığa gömüp uyumaya çalıştım. Vakit geçtikçe uykum geldi ve kendimi yine üzgün bir şekilde uykunun kollarına bıraktım.