Unutursam Fısılda

16.Bölüm|Uzak dur ondan

Meriçten

Adanın haberini alır almaz solu soluğa hastaneye gittim.Kazayı direk Adaya anlatacaktım ama..o olayı öğrendikten sonra yapabileceğim tek şey sadece Aliye söylemekti.Nasıl yapabilir böyle birşeyi aklım almıyor.

Hastanenin kapısını açtığımda içeride sadece Ali vardı.Yanında uyuyordu.
Aliye yavaşça dokundum.

-Bi bakarmısın Ali?

-Ne var?Ben varım gitsene sen

-Zorluk çıkarmaya gelmedim sadece içeride beni bi dinlermisin?

Yavaşça kalktı.Koridora geçtik.Anlatmamı bekliyordu.Konuya nereden gireceğimi bile bilmiyordum.Mavi gözleri bianda anlatsana der gibi bana sertçe bakıyordu.Bense olayı hala atlamamış nereden konuya girsem diye düşünüyordum.

-Kazayı biliyorum,nasıl olup nasıl geliştiğine kadar

-Nerden?Nasıl?

-Buldum işte bi yerden.Sen..sen nasıl yaparsın böyle bişeyi Ali!

-Bilmiyorsun Meriç.Hem..sanane?Ada hala beni severken seni Ada neden bu kadar ilgilendiriyor?Neden ya bi git hayatımızdan,derken suratına bir yumruk geçirmek istedim ama geçirmedim.Zor tuttum kendimi

-Eğer Adadan uzak durmassan yemin ediyorum ki her yaşananı birer birer Adaya anlatırım

-Tehdit mi ediyorsun Meriç Saklı?

-Evet tehdit ediyorum.Sen yakınındayken görmüyormusun Adanın başına gelenleri.senin yüzünden oluyor Ali senin,dedim.Bana sertçe bi bakış attı.

-Ben Adadan vazgeçmem gerekirse kendim gidip söylerim.Bunda utanılcak veya saklanıcak bişey yok ama sadece şuan olmaz.Daha yeni hastanedd

-Tamam sana zaman veriyorum

-Siktir git lan bide bana zaman veriyomuş kimsin lan sen!Defol artık.Hem nasıl oluyorda bi anda karşımıza çıkıyorsun?

-Kim bilir,diye gülmeye başladım.Yavaşça Ali'nin arkasından uzaklaştım.

Aliden

Kazayı kimden öğrenmişti ki.Eğer Ada öğrenirse kazayı beni asla affetmez.Biliyorum,tanıyorum onu.
Hastaneden çıktım.Arabaya atladım o sırada arkamdan Meriç bağırdı

-Ben bakarım Ada'ya

Sinirden elim ayağım boşalsada sallamadım onu.Arabayı son gaz basıp dağ evine varmıştım.Havanın karlı olmasına aldanmayıp yürüyüş yapıp şömineyi yaktım.Kafamın altına minder koyup uyumaya çalıştım.

Adadan
Ayak sesleri belirsiz,koskoca bir uçurum.Yanımda Ali

-Beraber atlayalım,diyordu.Elimi sıkıca tutmuş sanki hiç bırakmayacak gibiydi.Yüzü yine soğuktu.Tam beraber atlayacakken benim ayağım olduğu yere sabitlenmiş,Ali bana güvenerek kendini uçurumdan atmıştı.

-ALİİİİİ!!,diye sıçrayarak uyandım.Karşımda sadece annem ve Meriç vardı.

-Ali nerde?

-Gitti kızım,dedi annem.

-Ne.nereye?Beni böyle bırakıp gitmeyeceğine söz vermişti,diyerek ilk önce şok geçirdim..Sonrası koca bir çığlık.
İki hemşire kollarımdan tutup damarımı bulmaya çalışıyorlardı.

-İyiyim ben,bırakın Aliye gidicem.Bırakın ben.Ali..,diyerek sonra kelimemi tamamlamıştım.

***

Uyandığımda gecenin 3ydü.Yavaşça olduğum yerden kalktım.Elim telefonuma gitti.Montumu hızlıca giyip merdivenlerden indim.

-Alo Ömer

-Alo Ada?Noldu bi sorunmu çıktı?

-Hayır hayır.Bak seni aradığımı kimse bilmesin

-Neden?

-Ali nerde?Lütfen söyle.Yanında olmaya ihtiyacım var.

-Tamam söyleyeceğim ama ben bırakıcam seni.Hastanenin önünde bekle geliyorum.

-Cansın sen Ömer can!

Kısa bir süre sonra Ömer gelmişti.Yan koltuğuna oturdum.

-Bir kaçak yakaladım sanki,diyip gülmeye başladı.

-Bu iyiliğini asla unutmayacağım Ömer.Teşekkür ederim.İyiki varsın

-Ağlatmasana kızım.Tabikide iyiki varım.

Yolda giderken hafif uyuyakalmışım ama 4 gibi dağ evine varmıştık.Anahtarı elime uzattı.Anlamsızca suratına baktım.

-Kapıyı sana açıcağını mı düşünüyorsun?hemde bu saatte.

-Tabi düşünmüyordumda sen nerden buldun anahtarı?

-Bu ev bizim Alilerle ortak evimiz.Bütün tayfada vardır yani.

-İyiki varsın demişmiydim?

-Haydi koş koş,diyerek el salladı.

Koşarak içeri girdim.Şömine yanıyordu.İçerisi sıcacık olmuştu.Bende baya üşümüştüm.Montumu askılığa yavaşça astım.Parmak uçlarımla Ali'nin yanına gittim.Üzerindeki yorganı kaldırdım.Yanına yattım.İyice sarıldım.

-Ada?

-Uyuyabilirmisin?Uykum var.

-Nerden buldun sen beni

-Rüyamda gördüm,şuanda rüyadayız zaten.
Sıkıca sarıldı bana,bende ona.Hayatımda ilk defa bu kadar iyi uyuduğumu hatırlıyorum.