Unutursam Fısılda

20.Bölüm|Senden vazgeçmem ben

Adadan

Beni zorla kaçırdığı gibi birde zorla dağ evine kapatmıştı.Ona olan öfkem,sinirim,kızgınlığım hiç dinmeyecek.Her zaman yaptıkları onu yanlıl yola itekliyor.Sinir olduğum hangi davranış varsa hepsi Ali'deydi..

-İndir beni yere!,diyerek üstünde tepiniyordum.

-Asla,diyerek daha sıkı kavradı.Alinin omzundaydım ve içeri soktu beni.

-Bıraksana beni,imdaatt!Adam kaçırıyorlar.

-Seni kimse duyamaz burada,dağ aslanı...

-Şunu söylemekten vazgeçermisin?Hiç komik olmuyorsun!,diye dirseğimi Alinin karnına geçirdim.Aynı anda yere düştük.Ali üstüme çöreklenmişti bile

-Aaaah!Hayvan mısın kızım sen?

-Öküz!Kalk üstümden.Hem kaç kilosun sen 100-150?

-Üstüne çıkmamı çok istiyosan söyleyebilirdin beni böyle yere devirmeler falan olmuyor Ada,diye o pis gülüşünü attı.Bense tip tip uydurmalarını dinliyordum.

-Kalk be üstümden,diye ittirdim.Alttan sıvıştım.Koşa koşa kapıya doğru ilerleyecektim ki arkadan iki kol belimde bitti.Anahtarı çevirdi.Cebine soktu.Nefesi ise boynumdaydı.

-Napıyorsun sen Ali?

-Hiçbir şey..Sadece beni dinlemeni istiyorum.

-Ama ben seni dinlemek istemiyorum.

-Dinlemek zorundasın.

-Hayır,dinlemek zorunda değilim.Ali,bana öncedende anlatabilirdin.Aylarımı,senelerimi çaldın sen benden..

-Evet anlatabilirdim.Korktum,seni kaybetmekten.Bana bir daha eskisi gibi balmayacağından çok korktum Ada.

İç çekerek koltuğa uzandım.Başımın ağrısı dahada artmıştı.Son zamanlarda pek yoktu ama şu iki günde katlanmıştı ağrısı.
Aliyi fazla düşünüp dert ediniyordum.Zaten belanın ta kendisi.

-Başını mı ağrıttım?Üşüdün sen.Şömineyi yakıyım.

Cevap vermedim.Ne hali varsa görsün..Hem ne kadar burada durabilirdik..Elbet bir gün gideceğiz.Ve ben gidene kadar onunla tek kelime konuşmayacağım.

"Şu süre içerisinde seni özlemekten hiçbir şey yapmadım ben Ada.
Yemin ediyorum ki sana zarar verecek bir şey yapmayacaktım.Zaten sana nasıl verebilirdim ki?Aşık olmuştum sana.Neşeli hallerin,çocukluğun,bi o kadar güzelliğin..
Kaptırdım kendimi sana.Hani demişler ya
İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir.Sen benim gözlerimi açtın Ada.Özür dilerim cidden..Sana bunları yaşattığım için gerçekten çok özür dilerim."

Yüzüne bile bakamadım.Kabul ediyorum,çok özledim.Her geçen gün dahada özlüyorum.Seviyorum hala.Gerçekten çok seviyorum.ama bu onun bunu yapmayacağı gerçeğin değiştiremezdi.

-Yapamam,diye içeri ağlayarak gittim.Dışarıda yağmur yağıyordu.Şimşekler,gök gürültüleri kulağımda yankılanıyordu..
Bi anda ışıklar gitti.Kurtlar uğulduyordu etrafta.Sinirim çok bozulmuştu.Biliyordu karanlıktan korktuğumu...

-Sen kapattın demi?

Ses seda çıkmadı.Etraf çok karanlıktı.Ama Alinin böyle birşey yapacağını sanmıyorum.Hele böyle bir olayda beden kapatsın?Ağladığımı bile bile..Salona doğru ilerledim.Duvardaki fotoğraflarda biz vardık.Eski ve ayrılmadan önceki fotoğraflarımız.Hala duruyordu.

-Hem neden burda benim fotoğraflarım var,fotoğraflardan bir tanesini elime aldım.Arkamda Ali vardı.Arkamı döner dönmez ışıklar geldi ve Ali dudağımdan öptü.

-Çok özledim seni Ada,anla.

Kollarımı boynuna sardım.Ali yine yapıyordu yapacağını.Her fırsatta beni dahada deli ediyordu ama aşıktım ben ona.Seviyordum..

-Bende özledim seni,dedim.Saçlarımı geriye attı.Kafasını boynuma gömdü.Öpüyordu sadece.Sarılıp kucağına aldı beni.

-O Özgür kimdi?Meriç gibi olmasın.

-Şuan onu mu konuşucaz Ali?Yeniden beraberken?

-Hayır,dedi ve öpmeye devam etti.

Elimdeki çerçeve Ali yüzünden yere düştü,kırıldı.Odaya doğru geçirdi.Üstündeki kazağı çıkardı.Altındaki gömleğide ben çıkardım.Elimle saçlarıyla oynuyordum.O ise çoktan kulağıma fısıldamıştı

"senden vazgeçmem ben."