Proloog:
Mijn blik viel op de deur, de deur die mij kon helpen om van dit vreselijke moment weg te kunnen rennen. Dat één iemand mijn leven zo op zijn kop kon gooien frustreerde mij tot diep in mijn aderen. Hij kwam mijn kant op lopen, automatisch zette ik een stap achteruit, ik voelde mijn bureau tegen mijn achterwerk. Hij versnelde zijn stappen en plaatste zijn handen ieder een kant op mijn bureau, zodat vluchten geen optie meer kon zijn. Zijn lichtbruine ogen doorboorde mijn ogen en zorgde ervoor, dat ik alles om mij heen vergat en alleen hij en ik bestonden. De deur die mij net nog zo verleidelijk aankeek en mij het gevoel gaf, dat hij mij kon helpen had mij in de steek gelaten. Hoe red ik mij hieruit?
YOU ARE READING
Unexpected
RomanceZijn hand ging langzaam over mijn wang heen, ik kon mij niet bewegen alsof ik in een trans zat. Ik voelde de rillingen over mijn hele lichaam gaan. Alleen zijn aanrakingen hadden zo een effect op mij. Zijn ogen hielden die van mij gevangen. 'Je bent...
