Unexpected

13

Automatisch opende ik mijn mond voor hem, zijn tong maakte langzaam kennis met de mijne. Mijn armen sloeg ik om zijn nek heen en mijn borsten duwde ik verleidelijk tegen zijn borstkas aan. De jaloezie die door Dounia veroorzaakt was nam alles over en ik begon automatisch buiten de lijntjes te kleuren. In 1 beweging trok hij mijn coltrui over mijn hoofd heen, hij plaatste zijn hand naar mijn nek en verdiepte de kus. Zijn lippen lieten de mijne los en zakte naar mijn nek. Zijn hand verdween onder mijn hemd en verkende mijn buik. Mijn hand hield zijn achterhoofd vast, hopend dat hij niet zou stoppen, tot zijn hand stopte op een specifieke plek net onder mijn navel. Het verleden flitste voorbij, ik sprong van zijn schoot af en begon te hyperventileren.

''Dit keer zou ik er niet zonder kleerscheuren vanaf komen. Hij scheurde zonder moeite mijn hemd van mijn lichaam, maar daar ging mijn aandacht niet naar uit. Het glimmende scherpe mes in zijn hand daarentegen had al mijn aandacht opgeëist. Met zijn andere hand pakte hij mijn gezicht vast en dwong mij in zijn ogen te kijken. Hij plaatste de mes net onder mijn navel. 'Door dit litteken zal je altijd herinnerd worden aan dit moment.' Na die woorden voelde ik een scherpe pijn onder mijn navel. Ik plaatste gelijk mijn hand op de plek waar een seconde geleden het scherpe stuk lag. Geschrokken keek ik naar het bloed.''

Adam stond op en pakte mijn schouders vast. 'Adem rustig in en blaas het dan weer voorzichtig uit.' Ik deed wat hij van mij vroeg. Hij trok mij vervolgens in mijn armen en probeerde mij te kalmeren. De beelden bleven maar voorbij flitsen, het bloed, de pijn, het litteken wat eraan overgebleven was. Nadat Adam er zeker van was dat ik gekalmeerd was duwde hij mij op de bank en hurkte door zijn knieën. Hij pakte mijn hemd vast, tegelijkertijd zocht hij de nodige toestemming in mijn ogen. Ik knikte lichtjes en liet hem zijn gang gaan, hoe eerder hij ervan wist hoe beter. Hij trok het stukje stof omhoog en zag het litteken. Ik zag de woede in zijn ogen, hij wilde er met zijn vingers overheen gaan, maar ik weerhield hem daarvan door zijn hand vast te pakken. Hij keek op en zag dat ik mijn hoofd lichtjes nee schudde. Hij bleef naar het litteken kijk, het was niet bepaald klein, je kon grofweg zeggen dat het over een aantal centimeters beschikte. Hij trok mijn hemd weer omlaag en stond op. Inplaats van moeilijke vragen te stellen, kwam hij naast mij zitten en trok mij tegen zijn borstkas aan. Hij ging met zijn vingers door mijn haren heen en bleef deze handeling herhalen. 'Je bent veilig nu.'

**********
Uitgeput plaatste ik het laatste dossier in de kast en liep vervolgens naar de lift waar Adam mij aan het opwachten was. Ik voelde mij mentaal niet in orde. Het litteken had herinneringen omhoog gehaald, die ik liever niet teruggehaald had. Het was een stuk uit mijn verleden, die mij wat ik ook deed bleef inhalen. Adam plaatste zijn hand op mijn onderrug en begeleide mij de lift in. Het geluid van Adams telefoon verbrak de ongemakkelijke stilte die er in de lift aanwezig was. Zijn ogen knepen zich tot spleetjes. 'Ja?' Hij rechtte zijn rug en drukte direct op een andere verdieping. Mijn zintuigen stonden direct scherp. De lift stopte op de juiste verdieping en voor ik er erg in had, pakte hij mijn hand vast en trok mij mee. 'Zorg dat de auto aan de linker zijde van het gebouw staat.' 'Wa.. wat is er.' Inplaats van te reageren versnelde hij zijn stappen, waardoor ik bijna moest rennen om hem bij te houden. We liepen via een trap, die ik nooit eerder had gezien naar buiten, waar een zwarte auto ons aan het opwachten was. Adam hield de deur open voor mij en keek oplettend om zich heen. De auto scheurde direct de straat uit nadat wij in de auto zaten. Adam keek alert om zich heen. 'Adam wat is er aan de hand.' De trilling in mijn stem was niet te missen. Hij trok mij tegen zich aan en duwde zijn lippen tegen mijn slaap aan. 'Niks waar je jou zorgen over hoeft te maken.' Ik begon mijn geduld te verliezen. 'Adam dit gaat verdomme over mijn leven. Ik weet dat het met Jamal te maken heeft.' Hij reageerde nog steeds niet. Ik trok mij los en keek hem boos aan. 'Ik ga uitstappen, als je nu niet verteld wat er aan de hand is.' Hij keek mij met een opgetrokken wenkbrauw aan. Het voelde gewoon alsof hij mij niet serieus nam. De auto kwam aan bij de poorten van zijn huis aan, de poorten gingen open, waardoor de auto de oprit op kon rijden. Boos stapte ik de auto uit en liep ik zonder iemand te groeten naar mijn kamer en draaide de deur direct op slot. Ik liet mijzelf op mijn bed vallen, de tranen stroomden over mijn wangen heen puur uit overmacht. Ik kan niks aan de situatie veranderen en Adam die niks verteld maakt het er ook niet beter op. Het is verdomme mijn recht om te weten wat er aan de hand is. Hoe langer ze over de situatie aan het nadenken was, hoe beter ze begon te beseffen dat het krankzinnig is. Ze was in het huis van iemand, waar ze bijna niks van afweet, vervolgens is ze verliefd geworden op deze persoon, ja inderdaad, ze is verliefd geworden op hem. En naast dit allemaal had ze niet eens een beetje inbreng op de situatie. Adam is koppig, hard en kill, hij zet alles in de strijd om zijn doel te bereiken. Naast dit allemaal had je natuurlijk ook zijn zorgzame, ondeugende en charmante kant die hij niet aan iedereen vrijgeeft. Ze moest haar gedachtes opzij zetten en een afleiding vinden. Ze stond op en liep naar het raam waardoor ze automatisch uitkijk had op de tuin, nou.. tuin, het leek eerder op een park. Verderop zag ze het gedeelte van het zwembad wat volledig afgeschermd was en kreeg de drang om te gaan zwemmen. Ze vond het altijd geweldig om te zwemmen, maar zelfs dat werd haar op een brute wijze afgepakt. Die gedachte zorgde ervoor dat ze haar bikini uit haar kast pakte en aantrok. Ze bekeek zichzelf in de spiegel. De bikini had een witte kleur dat mooi aansloot op haar getinte huid. Met haar volle borsten, platte buik en de juiste grootte van haar billen, zorgde ze ervoor dat de bikini haar als gegoten stond. Ze trok haar kleren er overheen aan en pakte een handdoek. Ze opende voorzichtig haar deur, ze hoopte hem niet tegen te komen, ze geloofd dat hij het beste voor haar over heeft, maar hij handelt naar haar mening niet op de juiste manier en daar ergert ze zich vreselijk aan. Ze liep geluidloos de trap af en liep via de keuken direct door naar de tuin. Ze wandelde het paadje af en zag de kleurrijke bloemen waar het licht van de maan fel op scheen. De sterren die de maan gezelschap hielden zorgde voor een mooie avond, het was echter wel aan de koude kant, maar gelukkig zou je daar tijdens het zwemmen geen last van hebben doordat het helemaal afgeschermd was.

Ze trok haar kleren uit en liep voorzichtig het water in, het water beschikte over de juiste temperatuur. Ze zwom een paar baantjes en voelde zich weer helemaal thuis in het water. 'Vind je het erg als ik je kom vergezellen?' Verschrikt keek ze op.