My Perfect Boyfriend

My Perfect Boyfriend - Chapter 25

O ayan! Happy June 1st everyone! hahahaha! At happy 5K reads na din! Hihihihi! Dedicated to sa inyo lahat! Kasi lab ko kayooooooo!

Imaginine niyo the whole chapter na to nag-paplay yang music na yan sa mga utak nila. Para mas-feel. hahaha! ---> Nasa side. Grabe. Robin na Robin ang dating ng boses jan ni DJ!

Yung pakiramdam na excited ka kasi mag-kikita kita ulit kayo ng mga ka-tropa mo pero may halo ring kaba kasi PASUKAN nanaman. -_______________- Kulang ang SUMMER! Pero extended pa kayna Phineas and Ferb. Kabuwisit! Hahaha! Okay.. happy reading :)

-------------------------------

Coleen’s POV

“Dad why do I have to be part of your plan? What does this have to do with me?” Tanong ko kay papa…

“Pag-aaralin kita dun sa school ng anak ng mga Bernardo. I wan’t you to ruin her life. That simple iha.” Dad.

“Pero revenge won’t make anything better dad? Ano pa po bang gusto niyo? Marangya naman ang buhay natin ah? Ano pa bang kulang?” Ako.

“Pera anak! Pera! Every day I fight with their company! Every day another client goes with them! And every day, natatalo ako.” Dad.

“Wag ka namang gahaman Dad!”

*PAAK*

Isang malaking sampal.

Naalala ko nanaman tuloy yung araw nay un. Yung araw na napag-uasapan naming ni daddy kung bakit ko kailangang lumipat ng school. For Christ’s sake! Gagraduate nalang ako’t lahat, kailangan ko pang mag-adjust.

Kailangan kong sirain ang buhay ng Kathryn na yun. Para sa ganon, magfo-focus ang pamilya niya sa kanya at mapapabayaan ang kumpanya nila. Para na rin sa ganon, makuha ni daddy lahat ng investors at lahat ng clients na dapat mapunta sa mga Bernardo.

Hindi nga ako sumang-ayon. Pero nakita niyo naman sa flashback ko. Sagot palang sampal na agad ang nakuha ko. Ano pa kaya kapag sinuway ko ang KAMAHALAN.

Hindi ko nga alam kung bakit hindi man lang ako makuhang mahalin ni daddy. Siguro dahil hanggang ngayon ako pa rin ang sini-sisi niya sa pagkawala ni mommy. Namatay si mommy ng dahil saakin. Hindi pa kasi ako umuuwi ng gabing yun, kaya mom decided to look for me. But little did she know, mababangga ang kotse niya. From that day, dad never showed me that he loved me. And masakit para saakin yun.

This is the only way I know para mahalin niya rin ako. Bilang anak.

“Dad. Alis muna ako.”

“Ok.” Matipid niyang sagot. Kitams?

Sabado ngayon kaya I decided na pumunta sa park.. Medyo mag-gagabi na rin eh. Siguro mga 6 pm na. Magpapahangin lang ako. Mag-iisip isip.

Ilang minuto na rin ang naka-lipas kaya napag-pasya na akong umuwi. Habang nag-lalakad ako naka-salubong ko si Daniel at Kath pero agad akong nag-tago sa madilim na part ng park.

“Ganda nung movie no, baby? Ulit tayo next time!” Sabi ni DJ ng naka-hawak sa kamay ni Kath..

“A-ah.. oo. N-next time.” Nauutal na sabi ni Kath at nag-iba ang facial expression niya. Kaya naman kinutuban ako ng masama. Nagpatuloy lang ako sa pakikinig..

“O, san mo gustong mag-dinner?” DJ.

“U-hm..” Kath..

“Ano?” DJ.