A letter that changed my life.||Voltooid||

62

2/2

Veel tijd om mijn hand te bekijken heeft hij niet want van alle kanten komen er mensen.

Nouja ,Diar en zijn moeder, Chaima met Kerim en Younes, de moeder van Moussa, een meisje die ik herken als Esma -maar dan bedekt-, een man, die sowieso een Nederlander is, en een cameraman die nu zowat met zijn camera in mijn hoofd zit.

"Gefeliciteerd" roept de moeder van Moussa meteen vervolgd door iedereen die ons meteen ook groet, door elkaar.

Na wat knuffels en gehuil van de moeder van Moussa is het tijd voor foto's, wat de moeder van Mousse natuurlijk gaat nemen. Voor haar profiel foto natuurlijk.

Bij het voelen van Moussa's handen om mijn middel besef ik dat ik de woorden nog niet vanuit zijn kant heb gehoord, wat mijn glimlach verzwakt, maar toch blijf ik nog lachen, voor Galti' profiel foto.

Nadat we vijfentwintig foto's hebben genomen en iedereen weer bezig is met iets komt het meisje naar ons toelopen, die op Esma lijkt.

"Hey" groet ze ons waarna ze glimlacht.

"Ken je mij nog?" vraagt ze dan doelend op mij waarna ik mijn hoofd schud.

Jawel, ze lijkt op Esma, maar misschien is ze geen Esma.

"Ik ben Esma" valt er uit haar mond waarna ze wijs naar de Nederlandse jongen die naast haar staat.
"En dit is Anthony"

Ik knik en geef Anthony een hand, die zijn hand had uit gestoken.

"Leuk kennis te hebben gemaakt met je, Youssra. En nog is, gefeliciteerd"

Ik glimlach bij het horen van zijn woorden.

"Ik hoop dat je het mij het vergeven, dat van de zwangerschap en zo"

"Het is al goed, vergeef mij maar dat ik me niet aan mijn woorden heb gehouden, ik wist niet wat ik moest doen" doelend op het afleiden gebeuren wat zij ook al goed vind.

We knuffelen nog en dan is ze weg waarna ik de handen van Moussa alweer om mijn middel voel.

"Mijn moeder weet al alles, ik heb het haar allemaal verteld" hoor ik zijn stem waarna ik knik en blijf kijken naar Chaima die lachend kijkt naar Younes waarna ze wijst naar de Eiffeltoren die we vanaf hier kunnen zien.

Ik voel dat ik dichter tegen hem aan word getrokken,en wanneer ik denk dat de woorden echt nooit meer komen drukt hij een kus in mijn haar.

"Ik hou van je, meer dan dat ik ooit van mezelf heb kunnen houden"

Ik glimlach bij het horen van zijn woorden waarna hij mijn in een knuffel trekt.

"Ik ben echt blij dat je eindelijk van mij bent, we beginnen opnieuw" volgt hij "en dan bedoel ik helemaal opnieuw. Ons bruiloft is al volgende week"

Bij het voelen van een klein kusje in mijn nek sluit ik mijn ogen, en glimlach.

-

Eigelijk wou Moussa helemaal wel, maar het mocht niet. Nog niet, voor mij.

Maarja einde is inzicht? Denk ik, ik weet niet of ik het nog langer wil maken.

Hehe

-

Beiden delen niet gecontroleerd op spellingsfouten.

-