Texting with not so Good Boy🍫✔

🍫15

Αλεξα

Το κεφαλι μου ηταν βαρύ...

Ακουσα κλειδιά και κάποιον να μπαίνει στο σπιτι..

Ομως δεν μπορουσα να τον φωνάξω, ετσι ο μονος τροπος που ειχα ηταν να απλώσω το χερι και να ρίξω κατι πράγματα που υπήρχαν πανω στον νιπτήρα.

Πέφτοντας έκανα θόρυβο και ύστερα απο λίγο ακουσα την πορτα να ανοίγει.

Γιωργος:Οο θεε μου.. Αλεξα! Αλεξα... Εισαι καλα?

Κούνησα τα δάχτυλα μου και του ειπε πως ολα ειναι ενταξει...

Ουυυ ναι...

Με πηρε αγκαλιά και με εβαλε στο κρεβάτι.

Ενιωσα θα βήματα του να απομακρύνονται και υστερα να με πλησιάζουν.

Με σηκωσε ελαφρά και άρχισε να περιποιείται την πληγή μου.

Ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου..

Ολο το σωμα μου πονούσε.

Γιωργος:Ο μικρη μου.. Εισαι καλα ευτυχώς..

Αρχισα να βουρκωνω.

Αλεξα:Φοβήθηκα πολυ Γιώργο..

Ειπε αγκαλιάζοντας τον σφιχτά ,και ετσι άρχισα να κλαιω..

Αρχισε να μου χαϊδεύει το κεφάλι.

Γιωργος:Ελα ολα ειναι καλα τωρα.. Πως έγινε?

Αλεξα:Ζαλ... Ζαλ...ζαλίστηκα και...ε..ε..επεσα...

Κοίταξα απέναντι και ηταν στο παράθυρο... Μας κοιτούσε..

Εκλεισα τα μάτια μου και αγκάλιασα πιο σφιχτά τον αδερφό μου...

Πως μπορει να σου αλλαξει η ζωη σε μονο λιγα δευτερόλεπτα...

{...}

Ανοιξα τα ματια μου και ηρθα αντιμέτωπη με το φως του ήλιου..
Το κεφάλι μου με πονούσε μα ημουν πολυ καλύτερα.

Ειχα χάσει την πρωτη ώρα και ετσι αποφάσισα να ετοιμαστώ γρήγορα να μην χασω και την δεύτερη.

Φόρεσα ενα λαδι τζιν και ενα γκρι φούτερ .

Φόρεσα μπουφάν, παπούτσια και περνώντας την τσάντα ξεκίνησα για το σχολείο.

{...}

Υστερα απο 5 λεπτα ειχα φτάσει και κάθησα εξω στο συνηθισμένο πεζουλι.

Έβγαλα το κινητό και άρχισα να πληκτρολογώ... Ξέρετε σε ποιόν..

Εγω:Ξερω οτι μαλλον εχεις μαθημα... Μπορεις να μιλήσεις? 💘