VÂVEYLA.

"Acı"

Death parade Ost/flyers🎼
Lana del rey/dark paradise🎼

Sen uykusuzluk nedir bilir misin?
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı?
Gözlerini tavana dikip,
Düşündüğün oldu mu bütün gece?
Ve bütün bir gün,
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Gelmeyince,
Seni aramayınca,
Ölesiye ağladın mı?
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların,
Ona ait ne varsa,
Bir bir hatırladın mı?
Sen günden güne erimeyi bilir misin?
Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi,
Bir teselli aramayı,
Issız parklarda, tenha sokaklarda.
Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda,
Deli divane yollara düşüp,
Yaşlanmış bir köpek gibi,
Eskimiş bir gömlek gibi,
Atılmışlığını hissettiğin oldu mu?
Sevmekten,
Günler geceler boyunca yürümekten,
Elin ayağın yoruldu mu?
Sen yalnızlığın acısını bilir misin?
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına?
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı?
Bütün gururunu çiğneyip,
Sevdiğinin geçtiği yollarda,
Bastığı toprakları eğilip öptün mü?
Sen çaresizlik nedir bilir misin?
Sen yokluk nedir gördün mü?
Yanan başını,
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden?
Sen her gün bin defa öldün mü?
🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷
Eğer bir şeylerin sonunu düşünmüyorsan alın yazına saygısızlık edip kendi hikâyeni kendin yazmak zorundasındır. Bizler de özgürlüğü seçenlerdendik. Aslında nereye gittiğimizi bilmiyorduk. Hani nasıl desem, yolun sonu yoktu ama biz bir kere hazırlamıştık bavulları. Gitmek zorundaydık. Çünkü içine atmaktan artık kusacak hale geldiğinde, yaşadığın sürece hep kaybedeceğini alnına mıh gibi çivilediğinde, geceleri üst üste içtiğin içkilerin şişeleri sığmayınca masaya, kısaca hiçbir bok düzelmiyorsa hayatında ve sen bıktıysan her geçen gün kendini biraz daha ölü gibi hissetmekten, çoktan çalmıştır kapını gitme vakti. Gitmek kurtuluş değil, kaçıştır her zaman. Bu hayatta mutlu olman için yanlış yapmak zorundasındır.  Gideceğin yerin ve mekânın pek de bir önemi yoktur aslında. Çünkü amaç, içindeki o "gidince her şey düzelecek" umudunu yatıştırmaktır sadece. Gidince düzelir mi dersiniz, inanın bilmiyorum. Ben ne zaman kaçmak istesem, ne zaman ki gitsem bilinmezlere doğru, her defasında yoldan çıkıyorum. Her defasında çıkmaz sokak denk geliyor sanki bana ve ben o duvarlara çarpıyorum üzerimdeki hışımla. Ben artık yoruldum diyorum sessizce, bağırsamda fayda etmiyor. Ben biraz ölüyorum diyorum karşılaştığım ruju bozuk kadınlara, kimse omzuma dokunmuyor. Ben iyi değilim, diyorum iyi gibi görünen insanlara, aksine tuz basıyorlar yarama. Ulan ben dağıldım diyorum, toplayamıyorum, beni kurtarın diyorum dünyaya, tanrı bile sırtını dönüyor bana...
🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷

Kendime ait bir hayat istediğimi anladım.
Sadece bana ait bir hayat.
Acıların, düş kırıklarının, korkuların,
Olması gerekenlerin, adanmışlıkların,
Başkalarının kurallarının yönetmediği bir hayat.
Pişmanlık gibi değil.
Gitme zamanının geldiğini nasıl anlayabilir insan.
Nasıl anlatabilir.
Yalnızlığı özlüyorum,
Yüzümde gölgeler olmadan yaşamayı.
Önceleri çok korktum.
Hala bazen korkuyor olsam da,
Usulca fısıldıyorum kulağına aslında her şeyi.
İçimi sızlatacak kimse kalmadı içimde..