"Bana kalsa dönüp bakmazdım bir kez bile"
"Karım olsa bile, benden bir şey beklemeye hakkı olmayan kadın!!!"
"Zoruna mı gitti"
"Neden zoruna gidiyor!"
"Gözümde zaten bir ölüsün"
Her bir kelime güçlü zırhını delerken hissettiği acı öylesine...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir insanın en büyük sınavı kaybetmek korkusuydu.Onlar çok büyük bir sınavla karşı karşıya kalmışlardı ve kaderlerinde olanı yaşamışlardı.Bu günleri de elbette atlatacaklardı.Baran güçlü duruşundan ödün vermeden en güvenilir dayanak olurken,Dide tüm içtenliğiyle bu limana sığınacaktı.
Birbirlerine bakıp gülümserken hala yürekleri ağızlarında atıyordu.Dide buğulanan gözlerinden bir damla yaş süzülüp yanağına düştüğünde,Baran,ın gözleri onun gözlerine değdiğinde,yüreği cehenneme düştü.İşte o an mahvolmuştu."Ağlama" diye fısıldadı.
Dide gözlerini kapatarak,"Ben çok korktum Baran."diye fısıldadı acı düşen sesiyle ellerini yüzüne götürüp,"Bir an seni kaybedeceğimi sandım. "derken boğazı düğümlendi.Titreyen dudakları şimdi kapalı bir kutu gibiydi.Bir açılsa içinden ne varsa döküp saçacaktı.Derin nefesler alırken,güçlükle gözlerini açtı." Sakın bir daha bensiz bir yere gitme" dedi ve tekrar sıkıca kolları arasına sığındı.
Baran bir yandan üzülürken diğer yanı şaşkındı.Dide onu kaybetmekten korktuğunu söyleyip gitmemesi için yalvarıyordu.Şu anda yüksek bir yerden düşüp yeniden hayata tutunamasına neden oluyordu.
Ne düşünmesi gerektiğini ise hiç bilmiyordu.Şu anda duyduklarına gerçekten inanmak istiyordu .
"Ben buradayım Dide.Bir daha sensiz bir yere de gitmeye niyetim yok" dedi. İşte o anda gözlerinden akan yaşların göğsünü ıslatmasına yüreği dayanamadı. Bu kadın ona Allah,ın en büyük nimetiydi.Onsuz bir hiç ,varı yoğunu yitirmiş bir adam gibiydi.Ne kadar onu sakınmaya çalışıyorsa bir o kadar da üzülmesine neden oluyordu.
"Özür dilerim Dide.Özür dilerim seni bu hale düşürdüğüm için. Bir daha bu yaşadıkların olmayacak.Kurban olurum sana ağlama."diye fısıldadı sıcacık bir sesle.
"Baran..."
"Konu kapandı unut yaşadıklarını.Bir daha hatırlama"
Dide başını göğsünden çekip göz göze geldi."Peki" dedi sıkıntılı bir şekilde ama Baran onun bu haline gülümsedi. "Ne oldu?"diye sordu titreyen sesiyle.
"Senden tek bir şey istiyorum"dedi gülümseyen yakışıklı yüzüne aksine sert sesiyle.
"Ne?"
"Bir daha ne olursa olsun kendini tehlikeye atmayacaksın!"derken eliyle çenesini tuttu Baran"Kime ne olursa olsun yapmayacaksın!"
"Bana gene emir veriyorsun!" diye sitem etti Dide.
"Bu konuda taviz vermem Dide."dedi sert bir şekilde sanki azarlarcasına.
"Neden?" diye sordu Dide. Gerçekten merak ediyordu
