Μικρή Βαλίτσα

23. Αστάθμητοι παράγοντες

Σας ευχαριστώ που διαβάζετε και ψηφίζετε την ιστορία. Χαίρομαι που λόγω αυτής γνωρίζω τόσο αξιόλογα άτομα. Μου δίνετε πολύ κουράγιο. 

23. Αστάθμητοι παράγοντες

Κι ἂν κρατηθήκαμε ἀπὸ λαγόνια κι ἂν ἀγκαλιάσαμε

μ᾿ ὅλη τὴ δύναμή μας ἄλλους αὐχένες

κι ἂν σμίξαμε τὴν ἀνάσα μας μὲ τὴν ἀνάσα

ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου

κι ἂν κλείσαμε τὰ μάτια μας, δὲν ἦταν ἄλλη

μονάχα αὐτὸς ὁ βαθύτερος καημὸς νὰ κρατηθοῦμε

μέσα στὴ φυγή...

 "Φυγή" Γ. Σεφέρης 

Το θαμπό φως της ημέρας ενόχλησε τον ύπνο του και το κρύο τρύπησε τα κόκαλα του. Άνοιξε τα μάτια τρίβοντάς τα και με αργές κινήσεις αναδεύτηκε στη θέση του, για να συνειδητοποιήσει ότι βρισκόταν ακόμη στο νεκροταφείο. Είχε βγάλει τη νύχτα επάνω στο μάρμαρο του φίλου του.

Μετά βίας σηκώθηκε και στάθηκε στα πόδια του. Έριξε μια γρήγορη ματιά κατά τον αυλόγυρο να σιγουρευτεί ότι η μηχανή του βρισκόταν εκεί. Το αλκοόλ είχε αποχωρήσει από τον οργανισμό του, αλλά είχε κάνει ζημιά στο στομάχι του. Αποτραβήχτηκε και άδειασε το περιεχόμενο του πίσω από κάτι θάμνους και ξερόχορτα. Μόλις ένιωσε λίγο καλύτερα, στάθηκε ξανά στα πόδια του και έτριψε το πρόσωπό του. Είχε πιεί υπερβολικά μεγάλη ποσότητα αλκοόλ το προηγούμενο βράδυ. Θυμόταν όμως τα πάντα. Και για όσα έγιναν και ειπώθηκαν, δεν έφταιγε το αλκοόλ. Άρπαξε το μπουκάλι και το πέταξε σε έναν μεγάλο κάδο, ανάμεσα σε ξεραμένα στεφάνια.

Κοίταξε το ρολόι του. Ήταν 7.30 το πρωί και η ζωή στο κοιμητήριο είχε αρχίσει να επανέρχεται. Πόσο αντιφατικό... Μερικές μαυροφορεμένες γυναίκες φαινόταν στο υπόβαθρο. Εκείνος έμενε να στέκεται ανέκφραστος, με το μυαλό καθαρό πια. Οι πράξεις και τα λόγια της προηγούμενης νύχτας ήρθαν να τον στοιχειώσουν. Δεν υπήρχε γυρισμός.

Στάθηκε μπροστά στο μνήμα. Διάβασε τις ημερομηνίες πάλι και το πρόσωπό του σκλήρυνε. Είκοσι-τριών χρονών ήταν ο Άλκης τότε. Κι εκείνος έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Σκοτάδι από τότε κι έπειτα. Κοίταξε την φωτογραφία του νεαρού που γελούσε αισιόδοξα και τα χείλη του σφίχτηκαν κι άλλο.