Yaya geçidi gökyüzüm

"SİSLİ KALP"

Gece -ben öldüm🍷
Melis danismend-bin doz öfke 🍷

Bir gün bu şahşahalı halin bitecek. Bir gün mutluluk senden vazgeçecek, bir gün sevgilin seni terk edecek, arkadaşların terk edecek, komşuların selam vermeyecek, Bir gün tatile gidemeyeceksin, bir gün istediğin elbiseyi alamayacaksın, eşin seni aldatacak, sevgilin boynuzlayacak sen sonradan öğreneceksin. Bir gün o övündüğün işine son verilecek ve bir gün seni mutlu eden ne varsa elinden kayıp gidecek. İşte o zaman bizim içinde saltanat kurduğumuz karanlık cumhuriyeti seni acı denilen hapishaneye kilitleyecek ve bizi anlamayı öğretecek.
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
              İçinden hayalin geçen tüm damarlarıma kör düğüm atıp kendimin katili olmayı denedim. Ve hikâye orada başladı! Yalnızların mülteci kampı olarak her gece baskın yapılan bu küçücük evde, camlara perde simsiyah duvarlara tablo olarak asılması gereken yüzün, gözükmeyecek kadar ince fay hatlarına dönüşüp tarih sayfalarının görüp görebileceği en büyük depremi yarattı herkesin gördüğü fakat kimsenin umursamadığı silik bir siluet'ten ibaret olan yüzümde.📖

İlacım tek bir tebessümünken. Ruhu tarafından terk edilmiş aciz bir bedenin içinde sıkışıp kalmışken ve çare bulunamıyorken dermansız dertlerime ve acı evlat ediniyorken gayya kuyusuna atıldığım gece ve gözyaşlarımdan akan asit bazlı damlalar dolduruyorken içinde bulunduğum kuyuyu, ölümüm an meselesidir.

İnsanlar diyorum azizim insanlar! O kadar çok gözükürken aslında hiç yoklar. Dün canım diyenler, bugün canını ‘da alıp kaybolabiliyorlar. Nefesim, yaşama sevincim diyenler, nefesini kesebiliyor. Dün dünyada eşin benzerin yok bir tanesin diyenler bugün seni o dünyada tek bırakabiliyorlar. Ona veya onlara ihtiyacın olduğunda hiç ortalıkta olmamaları ise, bugün başkalarına canım deyip, yerlere göklere sığdıramadıklarındandır. Ama geçiyor. Sen; yaran kabuk bağlasın diye beklerken, aniden çıkıp gelerek kabuk tutmuş yaranı kanatmak isterler. Hep üzül, hep hatırla, hep sev isterler ama sevilmeyi beceremezler. Gün olur siktir edildikleri kalplerden kovulduklarında tekrar sana sığınmak isterler, çünkü bilirler sen limansındır ve limanlar her zaman açık denizden güvenlidir. Dalgalara kapılıp kaybolup gitmektense, senin yanında dinlenmek tercihleridir. Toparlandıklarında ise sana yeni bir yara bırakmak tek arzularıdır. İnsanlar diyorum azizim, insanlar, gerisini sen anla.