Talent High

Part 7 ~ Hoor ik dat nou goed?

"Lang niet gesproken Mayla Davis." Jason kijkt mij intens aan en ik haal snel mijn blik van de mannelijke god voor mij. Nu heb ik het niet over Jason maar over de jongen die tegen de muur geleund staat.

"Ja en dat wil ik graag zo houden." Snauw ik. Ik wil weglopen maar een hand legt zich om mijn bovenarm waardoor ik wel om moet draaien. Ik wil mijn arm terugtrekken maar als ik merk dat het de mannelijke god is word ik iets rustiger.

"Wie is dit Jason?" De jongen heeft mijn arm nogsteeds niet losgelaten alsof als die dat zou doen ik dan weg zou rennen. Oke heel misschien zou ik dat ook doen maar het begint pijn te doen. Voordat Jason ook maar kan antwoorden hoor ik de woorden uit mijn mond rollen.

"Kun jij mij alsjeblieft loslaten? Ik moet naar de les." Vraag ik voorzichtig, bang dat hij mijn arm er nog afknijpt. Dat zou eng zijn. Zijn hoofd draait langzaam richting mij en hij kijkt mij aan zonder te knipperen, alsof hij ergens over na zit te denken.

En dan begint hij zich te realiseren dat hij mij nog steeds vast heeft. Hij laat mijn arm snel los maar zegt geen woord. Ik frons mijn wenkbrauwen maar loop dan snel naar biologie want ik was eenmaal al te laat.

Biologie is een basisvak. Dat zijn vakken die we verplicht moeten volgen tijdens onze opleiding. Andere basisvakken zijn geschiedenis, engels en wiskunde.

Als ik voor de deur sta neem ik een diepe zucht en duw dan de klink in. Ik probeer zo min mogelijk geluid te maken maar de hele klas draait zich richting mij. Een beetje oncomfertabel sta ik in de deruopening.

"Mevrouw Davis waar komt u vandaan?" Zegt mevrouw Kai. Ze lijkt wel een beetje op Nanny Mcphee met haar grote wrat en haar grote neus. Ze is superstreng en ze kleed zich als een vrouw van 90.

"Ik kom van mevrouw Tress, mevrouw." Zeg ik beleefd, hopend dat ik niet hoef na te blijven. "Ik ga dat na deze les even checken." Ik zucht in opluchting en loop naar een tafel waar nog plek is. En dat is naast Mayron. Hij haalt altijd hoge cijfers voor de basisvakken en is goed met muziek. Ik daar in tegen ben vreselijk in de basisvakken en dat weten de docenten ook.

"Hoi Mayla." Zegt Mayron met een schattige glimlach. Ik glimlach terug.

"Hee Mayron. Hoe gaat het ermee?"

"Prima. Nog steeds zo goed in biologie?" Hij raakt speels mijn arm aan met zijn elleboog. Ik grinnik en knijp mijn ogen een beetje samen.

*

"Wilt iedereen naar de kantine komen. Er is een mededeling." Horen we door de speakers van het klaslokaal. Stoelen piepen over de vloer en kinderen lopen het lokaal uit. Ik kijk verbaasd om mij heen en wist niet eens dat je door de speaker ook kon praten. Ik dacht dat het alleen voor de bel was.

"Miles kom je nog?" Kelly trekt aan mijn arm en Lisa kijkt mij geamuseerd aan. Ik kijk om mij heen en ik zit als enige nog vast gevroren aan mijn stoel.

"Uh ja tuurlijk. Ik kom er aan." Ik spring op en dat had Kelly niet verwacht en omdat zij nog met al haar kracht aan mijn arm zit te trekken vliegt ze naar achter en komt ze hard neer op de grond. Ik barst in lachen uit en Lisa doet snel mee. Kelly kijkt ons dodelijk aan maar moet even later ook hard lachen.

"Kom snel ik wil het nieuws niet missen." schreeuwt Lisa. Lisa is stoer en luidruchtig en soms iets te hyper. Kelly daar in tegen is rustig, verlegen en kan goed luisteren.

Als we in de kantine staan vol gedrukt met allemaal studenten sta ik een beetje nerveus te wiebelen. Ik bedoel het nieuws moet wel heel belangrijk te zijn om meer leerlingen in een ruimte te proppen dan mogelijk is.

Ik kijk naar Kelly en Lisa om te kijken of hun weten waar het over gaat maar Kelly zit er net zo nerveus uit en Lisa kijkt alleen maar geïrriteerd naar de mensen die tegen haar aan duwen. Ik dwing mijzelf om weer naar de reling te kijken en ik zie dat mevrouw Tress op de hoge reling staat met een microfoon in haar hand.