Talent High

Part 9 ~ Ik ben één en al oor

"Mayla.." Hoor ik de muziek docent zeggen en ik merk aan zijn toon dat het geen goed nieuws is. Ik blijf verslagen naar de grond kijken en voel mij alleen maar minder op mijn gemak.

"Ik wist wel dat jij talent had! Het piano spel is geweldig! En je stem- oh als ik over je stem moet beginnen!" Ik haal mijn hoofd omhoog en ik kijk naar de muziekdocent. Meent hij dat nou? Ik kan er niks aandoen dan dat er glimlach zich over mijn gezicht verspreid.

"Oke rustig Peter. Mayla jij mag de lessen van meneer Wesel en van meneer Hart volgen." Ze wijst eerst de muziekdocent aan van Kelly en dan de meneer die ik niet kende. Dan dringt het pas tot mij door dat ik geslaagd ben! Ik mag de muzieklessen volgen!

Ik ren zo snel als ik kan van van het 'podium' af. Ik vlieg Kelly om de hals en ze begint me stevig te knuffelen. "Goedzo Miles, je was geweldig." Zegt ze.

"Bedankt!" Kelly laat mij los en Lisa geeft mij ook een knuffel. "Goed gedaan!" Ik glimlach in haar schouder. "Dankjewel." Maar omdat Lisa mij nog niet los had gelaten klonk het meer als "dfankjewhel".

Ik loop snel naar de docenten en bedank ze allemaal. Mevrouw Tress kijkt geamuseerd naar mij en ik vraag mij af wat dat te betekenen heeft. Ik loop het lokaal uit als ik een hand om mijn pols voel die mij richting de persoon trekt en ik beland tegen Jason's borst. Ik was helemaal vergeten dat hij er ook nog was.

"Je was erg goed Davis. Ik wist niet dat jij zoveel talent had." Zijn gekwetse ogen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Hij kijkt nu lichtelijk geamuseerd.

"Ach ja soms weten wij wel meer dingen niet van elkaar." Zijn greep word iets losser en ik neem mijn kans om mij los te trekken. Ik zie Kelly geamuseerd mijn kant opkijken maar ik wend mijn blik af als teken dat ik er niet over wil praten.

"Hé Mayla kom je mee wat drinken?" Zegt Lisa om mij uit deze ongemakkelijke situatie te halen.

"Ik kom eraan." Zeg ik terug en loop richting Lisa en Kelly die een eindje verder in de hal op mij wachten.

*

We zitten aan een tafel in de kantine en we praten over van alles en nog wat. Kelly en Lisa in de ene bank, ik in de andere. Kelly en Lisa zitten dus tegenover mij. Ze praten over het feest die vrijdag is en wat ze aan moeten trekken. Ik denk alleen maar na over de auditie van gisteren. Nou eigenlijk meer aan Jason. Zou ik met hem moeten gaan praten? Ik zet mijn gedachten aan de kant en ik luister weer naar Kelly en Lisa.

Ze kijken allebei naar iets achter mij en vallen stil.

De bank zakt in en ik weet dat iemand naast mij is komen zitten. Ik zucht en neem een hap van mijn broodje.

"Jason wat moet je? Zoals je ziet probeer ik te genieten van mijn lunch en je zou zoiets toch niet willen verpesten?"

"Ook leuk om jou weer te zien Davis. Kunnen we alsjeblieft even praten."

"Nee."

"Maar-"

"Nee."

"Mayla ik wil het hebben over wat er 2 jaar geleden is gebeurt want het is niet zoals jij denkt." Hij zegt het super snel zodat ik hem niet zou onderbreken.

"Hoor je dat? Dat is het geluid van mij die het niks kan schelen." Ik sta op en loop weg van de tafel. Ik wil dit gesprek niet hebben. Nooit gewild. Tuurlijk wil ik antwoorden maar niet nu. Ik gooi mijn eten weg en loop de kantine uit. Ik loop naar de muzieklokalen om meneer Wesel te zoeken.

"Mayla, wat doe jij hier tijdens de lunch?" Hij kijkt lichtelijk bezorgd maar vooral geamuseerd en nieuwsgierig.

"Ik weet het eigenlijk niet. Ik kon nergens anders heen dus ben ik hier naar toe gekomen." Zeg ik eerlijk.