Kapıyı bir yaşlı kadın açmıştı. Fakat bu evde yalnızca bayım yaşıyordu. Belki de bir yakını olabilirdi öyle değil mi? Ya da bir komşusu...Yaşlı kadına ne diyeceğimi bilemiyordum çünkü daha bayımın ismini bile bilmiyordum. Nasıl başlayabilirdim cümleye?
''Şey, biz burada oturan bir adam vardı kıvırcık saçlı, onu görmeye gelmiştik'' dediğimde sorgular bakışlarla bana baktı. Ve ardından dedi ki;
''Bu evde öyle birisi yok ki evladım, biz yıllardır bu evde yaşıyoruz. Yani kocamla ben. Başka kimse yok...''
''Ne yani, bura da kimse yok mu teyze, emin misin? Daha dün o adamı bu eve ziyaretine gelmiştim. Bu nasıl olabilir?''Kadının eski tatlı yüzünden eser kalmamıştı. Ablama benim iyi olmadığımı ve doktora gitmem gerektiğini söyledi.
Ardından kapıyı yüzümüze kapattı...
Neler oluyordu?
YOU ARE READING
ölü ruhlar müzesi
Short StoryWattys 2018 longlist' "Her şey hiç tanımadığı ona yazı yazan bir adamı takip etmesiyle başladı. Çok eskiden tuttuğu bir sözün buralara kadar geleceğini bilmiyordu. Gerçeklikle savaştığını ve evrenin ona küçük bir oyun sergilediğini de henüz bilm...
