กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้ว

เป็นห่วง?

{คิง}

"เฮ้ย ไอคิงทำไมมึงชอบแกล้งไอคินนักนะฮะ"
บาสถาม เพราะนี่ก็ผ่านมา1อาทิตย์แล้วที่ผมกวนตีนมันแกล้งมันสารพัดแต่ทำไงได้

"ก็มันสนุกนี่น่า"
ผมพูดความจริงนะ

"เออ มึงเอาหนังสือวิทไปคืนไอคินให้หน่อยดิ กูจะไปหาไอบูมอะ"
แม่ง..ผมว่าไอบาสกะไอบูมมันต้องมี
ซัมติงอะไรกันแน่เลย เมื่อก่อนไม่ได้สนิทกันขนาดนี้นี่

"แม่ง..ใช้อยู่นั้นแหละ"
ผมพูดเหมือนประชด แต่ก็หยิบหนังสือจากมือมัน แล้วเดินไปที่ห้อง6/1

ห้อง6/1

"เฮ้ย เห็นไอคินปะ"
ผมถามไอบูม มันหันหน้ามามอง

"ทำไม"
มันถาม ผมเลยยื่นหนังสือให้มัน

"เอาให้มันที" มันรับ "แล้วสรุปมันอยู่ไหน" ผมถามต่อ

"ห้องพยายาล"
!! ผมชะงัก รู้สึกไม่ดีที่อก เจ็บ...

ผมไม่ได้ถามอะไรต่อแล้วรีบวิ่งไปห้อง
พยาบาลของตึกนี้ทันที

ห้องพยาบาล

"มึงเป็นอะไร"
ผมเดินเข้าไปหามันแล้วถาม มันเงียบไปครู่หนึ่ง

"ไม่สบายนิดหน่อย"
มันเหลือบมามองผม
"ทำไมมึงจะกวนตีนอะไรกูอีก"

"ก็ไม่แกล้งมึงหลอก..ตอนนี้"
ผมบอก

"..."

"กูคิดว่ามันไม่แมนว่ะที่จะแกล้งคนป่วยอย่างมึง รอให้มึงหายก่อนค่อยแกล้ง"
ผมพูดแล้วไปนั้งข้างๆคนที่นอนมองแรงใส่ผมอยู่

"เห..มึงเป็นคนดีมากครับ"
คินพูดเหมือนประชด

"หึ"
ผมไม่อยากเถียงมันแล้ว

พอเห็นมันพูดกวนผมได้แสดงว่าไม่เป็นอะไรมาก....แล้วทำไมกูต้องแคร์มันด้วยเนี้ย

"กี่โมงแล้ว"
มันถาม

"จะสี่โมงแล้ว"

ผมบอกมัน มันลุกขึ้นพลวด

"เป็นอะไร"
ผมถาม

"กูต้องรีบกลับบ้าน"
มันลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง แต่สภาพมันแทบดูไม่ได้

"มา เดี๋ยวกูช่วย"
ผมช่วยพยุงมันออกจากห้องพยาบาล

-------------------------

"ขึ้นมา"
ผมพูดพร้อมตีเบาะรสมอเตอร์ไซค์สุดเท่ของผม

"ขี่ดีๆนะโว้ย"
มันขึ้นนั้งรถอย่างไม่เล่นตัว ทำให้ผมหลุดขำ

"ขำไรมึง"
มันถาม แต่ผมส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร

"มึงแม่งง ก็มีข้อดีเหมือนกันนี่หว่า"
มันพูด ทำให้ผมยกยิ้มอย่างไม่ถือตัว

"แน่นอน"
ผมยื่นอกยอมรับ
"บ้านมึงไปทางไหน"

ผมถามแล้วผมก็ขี่รถตามที่มันบอก จนถึง อพาร์ตเม้นต์ เหี้ยแม่ง!! อยู่ห้องตรงข้ามกับผมเลยนี่หว่า...

--------------------------
  ❤กดโหวตให้ด้วยน่ารีดทุกโคนน❤
      
        (//>^<//)