กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้ว

ep10 บอก บูมบาส

"ป้าเจน!"

เราสองคนสบถออกมาอย่างตกใจ เมื่อป้าเจนเห็นผมกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม

ซวยแล้ววเอาไงดีเนี้ย

ตอนนี้ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ ผมและไอบูมมองหน้าป้าเจนด้วยสีหน้ากังวลและลำบากใจ และป้าเจนก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน

"น..นี่มันหมายความว่าไงกัน"

ป้าเจนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น นัยตากำลังมองพวกผมอย่างผิดหวังทำให้ผมโครตรู้สึกผิด

"คือ.."

ผมไม่รูจะบอกยังไง ได้แต่อ้ำอึ้ง

"เรารักกันครับ"

เสียงของไอบูมดูหนักแน่นและมั่นคงทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย

ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง

และสีหน้าป้าเจนก็แย่ลงอย่างเห็นได้ชัด แต่น่าจะตกใจมากกว่า

"ทำไมพวกหลานทำกับป้าแบบนี้.."

น้ำตาของหญิงสาวผู้เป็นที่รักหลั่งไหลออกมาในที่สุด

น้ำตาที่ไม่เคยเห็นมานาน..ตอนนี้มันกำลังไหลลงมาด้วยความผิดหวัง

ด้วยฝีมือของพวกผมเอง...

"ป้าเจน.."

ผมพูดไปน้ำตาคลอเบ้าไป เพราะรู้สึกผิดจับใจ

"ผมขอโทษ..แต่ผมรักกันจริงๆ ผมรู้ว่ามันผิด แต่ผม...รักน้องไปแล้วครับป้า"

น้ำตาของผมไหลลงมาจนได้ บูมเอื่อมมือมาจับมือผมไว้แน่น

"..พวกเธอนี่มัน..ถ้าพวกหลานรักกันจริงๆล่ะก็ พิสูจซิ..ว่าตอนนี้พวกเธอไม่ได้รักกันเพราะความลุ่มหลง
ไม่ได้รักกันเป็นชั่ววูบ.."

ป้าเจนเช็ดน้ำตาและมองพวกผมอย่างจริงจัง

"ป้าไม่รู้หลอกนะว่าพวกหลานรักกันตอนไหน แต่หลานจะให้ป้ามั่นใจได้ยังไง ว่าพวกหลานรักกันจริง"

"พวกผมรักกันจริงๆนะครับ ป้าจะให้ผมทำยังไงป้าถึงเชื่อ ผมยอมทำทุกอย่เลยครับ"

ผมพูดขึ้น ไม่ว่ายังไง ไม่ว่าต้องทำอะไร ผมก็ยอม ขอแค่ป้าเจนรับเราได้ก็พอ

ความจริงแล้วผมไม่ต้องฟังเขาเลยก็ได้
ไม่ต้องทำให้เขาเชื่อก็ได้เลยด้วยซ้ำ

แต่คำว่า กตัญญู มันค้ำคอครับ

"ทำยังไงก็ได้เหรอ"

ป้าเจนพูดขึ้น

พวกผมพยกหน้าพร้อมกัน

"งั้น..ถ้าพวกเธออยากให้ป้าเชื่อว่าพวกเธอรักกันจริงล่ะก็..บาส."

ป้าเจนมองมาที่ผม ผมรู้สึกใจไม่ดีเลย

"ถ้าหลานสอบปลายภาคจบ หลานต้องไปเรียนต่ออเมริกา"

"ฮะ!!"

ผมสบถขึ้นอย่างตกใจ อเมริกาเนี้ยนะ
มันไม่ใช่ใกล้ๆเลยนะ

"ป้าจะให้หลายไปเรียนที่นั่น2ปี ถ้าหลานกับมาและยังรักกันอยู่ ป้าก็จะเชื่อ...หลานทำได้ไหม"

"ครับ..ถ้านั่นทำให้ป้ายอมรับพวกผมได้ผมยินดีทำ"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่น แต่บรรยากาศรอบๆก็ดีขึ้นมาหน่อย..แต่เเรงบีบที่มือผมมันแน่นขึ้นกว่าเดิม

"ป้าครับ..ทำไมป้าถึงให้ผมไปละครับยูมเรียนเก่งกว่าผมตั้งเยอะ"

ผมพูดเรื่องจริงบูมมันเรียนเก่งกว่าผมจริงๆ

"ก็หลานเป็นพี่นี่และหลานก็พูดอังกฤษคล่องกว่าเจ้าบูม และอีกอย่างถ้าหลานเรียนจบจะได้หางานได้ง่าย เจ้าบูมน่ะเก่งอยู่แล้วหางานได้ไม่ยากหรอก"

พอมาคิดดูดีๆแล้ว..มันก็จิงอย่างที่ป้าเจนว่า แต่รู้สึกเหมือนโดนหลอกด่าแฮะ

ถ้าผมไป ผมจะได้ทำให้ป้าเจนเชื่อในความรักของผม หรือถ้าไอบูมมันมั่วจนลืมผม ผมพร้อมที่จะตัดมันออกจากชีวิตในฐานะคนรัก แต่ถึงยังนั้นผมเชื่อว่ามันต้องรอผมแน่นอน..รอจนกว่าผมจะกลับมา..และยังรักผมเหมือนเดิม..

ขอให้เป็นอย่างนั้นและกัน.......