Saat gecenin ikisi, yalnızlık karanlığı çeyrek geçiyor. gözyaşları yol geziyor yanaklarında genç kızın. gözleri firardayım imdat diye çırpınıyor. sessiz serzenişlerle yardım dileniyor insanlardan ama duyan yok. fırtınalar kopuyor içinde ama hisseden gören yok. yine sıyrılmıştı kabuğundan, her gece yeni bir kabuğa ihtiyacı vardı çünkü düşünceleri o kadar kirliydi ki her gün yeni bir sela ile insanları uğurluyordu içinden. Kendi gürünüşüne tezat bir davranıştı oysa tüm bunlar; cıvıl cıvıl neşeli bir kızdan kim beklerdi ki tüm bu kirli düşünceleri.
aman aman deyip yardım dilendikçe daha da uzaklaşıyor insanlar ondan. Yeni umutlara , yeni bir hayata ihtiyacı var ama bunları bulacağına dair bir umudu yokken nasıl yaşamak için hayata tutunabilirdi ki...
CITEȘTI
PUYA
ChickLitHayattan Kesitler...... Kısa kısa yazılarla kendimi geliştirip roman çalışmalarına başlayacağım. Desteklerinizi bekliyorum....
