Another torturous and sad day of my life.
When could this end? Then someone would learn to love me, and don't neglect me anymore.
I'm Neena Rein Salva, 17 years of age.
Anak ako ng mga taong hinahangaan ng lahat because for a fact na mayaman, magaganda at gwapo, maimpluwensyal at matalino, ok mababait din naman sila but not to me. I don't know why they despise me that much, dalawa naman kaming magkakapatid which is my ate and me, but I don't know kung ano ang nagawa ko at ayaw na ayaw nila sa'kin.
Ever since 'THAT DAY' they have changed, but tungo ang lahat sa'kin. They started to neglect me, para nakong multo para sakanila. I did everything para naman mapansin nila ako kahit konti lang, but nope wala.
Kahit na consistent top ako sa klase, I may always win the competitions that I have entered, and top everything para lang sana mapansin din nila ako, but nothing.
I just wanted to wish to die already! Ano pa ang silbi ng buhay kong to? When your own family neglects you? To face all of the problems alone?
Kung wala lang sana akong best friend ngayon di masasabi niyo talagang I'm hopeless.
*ringtones*
Kinuha ko ang phone ko sa side table at sinagot ang tawag.
"Hey Grace."
"Yna asan kana? Gosh! I've been waiting here for 2 hours! You bitch!" Sermon niya sa'kin.
"Opo opo, papunta nako. Sorry po talaga Yna, nalate ako ng gising eh." Sabi ko at dali daling lumabas ng kwarto ko.
Pagkalabas ko ng kwarto in end ko na ang tawag.
Pagkadaan ko sa 'Receiving Area' well that is what they call it, pero pag ako ang tatanungin it's a Living room minus the TV part.
Mga social eh, kaya walang magawa...
Well the room contains of a Gold couch with black linings na naka face sa fireplace then a Chandelier at the ceilings. Well you could say na we are SO wealthy, SCRATCH THAT they ARE.
"Congrats Cynthia!" Sabi ni daddy na naka hug kay ate.
"We're always proud of you baby, mommy and daddy's always proud." Sabi ni mommy habang naka hug din kay ate na naka pa inosente ang mukha.
Haist eto na naman...
My sister Cynthia Jein Salva is 19 years of age, the always 'sweet', 'goody two shoes' kind of girl, like my gosh! Ang plastic niya! She is a wicked devil inside that Angel features! And I'm not overreacting!
Dumaan nako sa kanilang harapan para SANA lumabas na ng bahay, kasi naghihintay pa si Yna sa mall sa'kin.
Ng tumingin si ate sa'kin with that smirk on her face.
Tsk plastic ka talaga ate.
"Oh, hi Neena saan ka pupunta? We are going to celebrate dahil nanalo ako sa Quiz Bee." Sabi niya with that inoccent face back, at naghiwalay na sila sa pagkakayakapan nila.
"Ahh, I'm going to the mall." Sagot ko sakaniya.
"Ano naman ang gagawin mo run? Gagala ka na naman?"
Tsk! "May bibilhin lang akong project ate." Well part of the truth, kasi gagala kami after naming bumili.
Akmang mag tatanong pa sana siya nang umalis na agad ako at lumabas. Sumakay na agad ako sa kotse at nag bumati ako ni Mang Josie at nagpahatid na sa mall.
**********
Mall
Lumabas nako sa kotse at nagpaalam kay manong, at binilinan ko na hindi na ako hihintayin, tetext nalang ako pag magpapakuha nako kasi matatagalan pako dito. Knowing my friends they are, eherm shopaholiks.
Pagkalabas ko sa sasakyan ay pumasok nako sa mall. Malaki ang mall, with high ceilings, each store cubicle is made of glass then ang wall na nag seseparate kada store is white marble, ang pinakagitna nitong mall is a activity place where a diamond chandelier ang nakasabit dito with specks of gold. Yup, masasabi niyo talagang sosyal ang mall nato.
Naglalakad na ako papasok sa mall nang biglang nag ring ang cellphone ko.
*Ring*
Kinulkol ko iyong bag ko hinahanap kung asan ang cellphone ko.
Habang naghahanap ay diko namalayan na may nabangga pala ako, wrong move Yna. Sino ba matinong tao ang naglalakad habang may hinahanap sa bag at di nakatingin sa dinadaanan?
Bobo mo Yna. I mentally facepalmed myself.
I slowly look up to look at the person na nabangga ko.
And to my biggest surprise.
Shit!
