Kiss Me {L.S.}

Hoofdstuk 17

Harry P.O.V.

De hooizolder! Daar zou hij kunnen zitten. Maar hij durfde niet alleen de ladder op. Maar ik kan het proberen. Ik loop naar het bos. De tractor staat nog op de plek waar hij hoort te staan. Hij heeft dus niet de tractor genomen. Niet dat hij weet hoe je dat ding moet besturen, maar toch. Ik wil doorlopen als ik me herinner dat de sleutel van de tractor nog in m'n broekzak zit. Ik loop naar de tractor en doe het deurtje open. Ik ga achter het stuur zitten en doe de sleutel in het contact. Er is alleen een probleem. Het is donker, en deze tractor heeft geen licht en in het bos is ook heen licht. Oké, dat gaat gevaarlijk worden. Maar Louis vannacht alleen laten in het bos is nog gevaarlijker. Ik druk met mijn voet het gaspedaal in en de tractor begint met rijden. Ik heb moeite met de tractor op het pad te houden. Ik schrik me kapot als ik iets in de bosjes hoor. Hier zitten geen wolven toch? Ik zet de tractor stil. Ik weet het, het is een domme keus. Want als het nu echt een wolf is dan heeft hij me zo te pakken. Maar misschien is het Louis. Dus ik wacht, en ik wacht. Ik zie wat is de bosjes bewegen. Het heeft een grijze vacht. Oké, Harry even volhouden. Het is vast geen wolf. Dan springt het uit de bosjes. "Aaah!" Gil ik. Oh wacht het is gewoon een konijntje. Domme Harry. Ik rij weer door. In de verte zie ik de hooizolder al.
Als ik bij de hooizolder ben stap ik uit de tractor en loop richting de ladder om naar de schuur te gaan. Ik wil 'Louis' roepen. Maar dan bedenk ik me dat hij dan wegrent. En misschien wel naar beneden springt. Ik krijg rillingen van het idee. Ik loop zachtjes de ladder op. De ladder kraakt enorm en ik ban bang dag hij me allang gehoord heeft. Ik kom boven en loop voorzichtig maar binnen. Ik moet heel zachtjes lopen want het hooi en stro kraakt heel erg. Ik ga naar de plek waar we altijd heen gaan als we ons moesten verstoppen voor Luke en z'n maten. Ik trek een hooibaal aan de kant en zie Louis in een hoekje zitten. Ik kruip naar hem toe en ga voor hem zitten. Ik durf m'n armen niet om hem heen te slaan omdat ik hem best wel veel pijn heb gedaan.
"Sorry." Zeg ik.
"Met sorry kun je niks goed maken." Zegt hij bot terug.
"Het spijt me Louis. Ik hou heel veel van je en ik was bang dat jij niet hetzelfde voelde voor mij."
"En waarom ben je nu niet meer boos op me dan?" 
"Omdat die jongen van de bakkerij met een andere Louis op date ging." Ik haal een hand door mijn haar. "Het spijt me heel erg Louis, ik had je moeten vertrouwen. Kunnen we het alsjeblieft weer goed maken?"
"Nee." Zegt hij terug. Ik krijg een brok in mijn keel.
"H-hoezo niet?"
"Het feit dat je me niet vertrouwde doet me pijn."
"Please Louis. Jij had precies hetzelfde gedaan!" Z'n rode ogen kijken recht in de meine.
"Laat me met rust." Zegt hij en hij staat op.
"Louis wat je ook doet, spring alsjeblieft niet van het dak." Roep ik nog. Hij draait zich om naar mij.
"Denk jij echt dat ik zo ben? Dat als er even iets niet goed gaat in m'n level dat ik dan maar zelfmoord pleeg? Is dat hoe jij over me denkt?!"
"N-nee Louis zo bedoel ik het niet."
"En al zou ik dat wel doen, dan ben jij niet de reden."
"Hoe bedoel je?"
"Omdat je niks meer voor me betekent."

—————————
Sorry dat ik zo lang niet heb ge-update. Ja ik weet het ik zeg dit bijna elk hoofdstuk. Maar ik ga echt weer proberen 2 keer in de week te uploaden.