Çıkış zilini beklerken bir yandan da heyecanımın geçmesi için dua ediyordum. "Biraz sakin olur musun artık. Her şey çok güzel olacak." Deniz beni rahatlatmaya çalışıyordu ama nafile ellerim titremeye başlamıştı. Sonunda çalmıştı zil. Merdivenlerden inerken evet gördüm onu. Kapının yanında beni bekliyordu. Yanına gittiğimde gülümsedi ve yürümeye başladık. Ne kadar da rahat görünüyordu. "Nasılsın ? " "İyi sen ? "Bende iyi " "Benimle ne konuşacaksın? " "Böyle olmaz bir yerlere mi otursak? " "Olur." Ilk karşımıza çıkan cafeye girdik. "Biz iki çilekli milkshake alabilir miyiz?" Nerden biliyordu benim ne sevdiğimi? Bana dönüp "Şaşırdın değil mi, senin hakkında çok şey biliyorum" dedi ve göz kırptı. Nedenini bilmiyorum ama tuhaf bir mutluluk hissettim. Bakışlarını üstümde hissettiğimde yüzüne baktım. Gözleri... Bakamıyordum. Bakarsam kendimi kaybetmekten yanlış şeyler söylemekten korkuyordum. "Hala neden konuşmamız gerektiğini söylemedin." Hiçbir şey söylemeden elleriyle yüzümü tutup kaldırdı. Göz göze gelmiştik."Mina seni çok seviyorum" ağzım açık kalmıştı. Ben mi yanlış duymuştum.Yoksa beni sevdiğini mi söylemişti.
