Ey boynuma dolanan zincir,
Bileğimden çakılmış çelik çivi,
Ruhumu kemiren yırtıcı kurtlar!
Uçurumdan korkar mıyım sanır,
Beni savuran soğuk rüzgar?
Dudaklarımı kanattım ben!
Tırnaklarımla yırtıp attım,
Bedenimi saran yalnızlık yaralarını.
Koynumda dolanan zehirli yılanın,
Dişlerini çiğniyorum elmas ağzında ruhumun.
Bugün, hapsolan ruhların özgürlük savaşını veriyorum bir başıma.
Başım bedenimdeydi, düşmeden ayrılıkların musalla taşına.
Zamanın ateşinde erirken hakikatlerin mumu,
Dillerini keskinleştirenlerin gönüllerini ateşe vereceğim!
Ve bu, gerçek bir savaş,
Beni de yaralar, içimde patlayanlar, olsun!
Geç olmadan aydınlatın, tüm sevgisizleşen karanlıklarınızı!
Güneşi doğurun, ışıkları söndürülmeden doğruluk koridorlarınıza.
Ve sökün tırnaklarını sahte aşıkların!
Çıkarcı dostlukları, boynundan asın samimiyet halatına!
Affederek, devirin idam sehpalarını kinle yaşayanların!
Kapatın defterlerini, gönlünde zehirli sözler taşıyanların.
