She's Mine So Back Off!

Chapter 2

Liam's POV

Sinundan ko ang mala anghel na boses at ang nadatnan ko ay isa ding anghel.

"Si Angela un ah? Hindi ba sya yung campus nerd? Hindi ba dapat nasa library sya?" Sabi ko sa isip ko.

Hindi niya suot salamin niya and her hair is down pero maayos. She is beautiful.

Napagpasyahan ko na umakyat sa puno at makinig sa kanya hindi niya ako napansin dahil nakapikit ang mga mata niya at naka earphones sya.

Umupo ako sa sanga ng puno at nakinig at pinikit ang aking mga mata.

" I never felt nothing in the world like this before
Now I'm missing you, and I'm wishing you would come back through my door
Oh, why did you have to go?
You could have let me know
So now I'm all alone"

Napansin ko na hindi na sya kumakanta at tiningnan ko sya. Nakita ko sya na may kausap.

"Hello, ma?"

So mama niya ang tumawag sa kanya. Enjoy na enjoy ko pa naman boses niya.

"P-Po?"

Napansin ko na nautal siya at naiiyak na sya at napatayo sya na kinauupuan niya.

Binaba niya ang tawag at napaupo sya at yinakap niya ang mga tuhod niya saka siya umiyak ng todo.

Balak kong bumaba at icomfort sya kaso it's better to leave her alone for now so andito lang ako sa itaas ng puno at pinanood lang syang umiyak.

Ringgg!!!*

After 5 minutes nag bell na at nakita ko syang nagpunas ng luha, tumayo at umalis after niyang umalis bumaba na ako at bumalik sa klase but...

Why can't I stop thinking and worrying about her?

Angela's POV

After kong malaman na namatay si lolo ay umiyak ako ng umiyak sa garden at nang nag bell ay dumeretso ako sa office at pinuntahan ang adviser ko.

"Sir? Pwede po ba akong umuwi? Nahihilo po kasi ako." Magalang na pag papaalam ko.

"Sige Ms. V. Magpahinga ka." Pabulong na sabi ni sir.

"Maraming salamat po." Sabi ko at yumuko as respect.

Pagkatapos ko magpaalam ay lumabas na din agad ako ng office.

Habang naglalakad ako sa hallway ay naririnig ko pa rin ang mga insulto nila sakin na napayuko na lang ako.

"Oh, the nerd."

"No, the bit*h."

"Also a sl*t."

Hanggang sa makarinig ako tungkol sa pamilya ko...

"She should just die with her stupid and poor family!"

Tumingala ako at unti unting tumingin sa babae. If looks could kill, she'll be buried 10 feet under.

"Ano? Lalaban ka? May ipag mamalaki ka ba? At kung meron sino? Ung pamilya mong drug addicts? Hahaha!" Sabi niya.

Hindi na ako lumaban at tumingin na lang sa dinadaanan ko. And the next moment she knew...

"Ahh!!" Napasigaw dahil sa gulat at takot siya na matagpuan niya na may lapis na nagbato sa kanya na bumaon sa pader na nasa likod niya.

"You know nothing." Sabi ko na pabulong at nag patuloy sa paglalakad sa hallway papuntang room.