Het Project

17

{Rose}

'Hij vindt me niet leuk.' Weet ik na een enige tijd te zeggen. Matthew en ik zijn gewoon vrienden.

'Rose, dit kan verklaren waarom hij Jason niet mag. Je hebt Matt nooit verteld over Jason. Toen hij vandaag langskwam, was hij jaloers. Vandaar dat hij boos was. Hij wees mij af omdat hij jou leuk vindt.' Mijn blik schiet naar Jason die knikt.

'Ze heeft ergens een punt. Het is een goede theorie.' Zuchtend zet ik de bak ijs weg en loop ik naar de woonkamer toe. Matthew zit er niet meer. Zonder enige twijfel loop ik naar het appartement van Matthew, naast ons, en klop daar aan. Hij opent de deur en kijkt me even aan.

'Wat is er?'

'Vind je mij leuk?' Hij stamelt even en weet geen woorden uit te brengen.

'Nee.' Besluit hij uiteindelijk te zeggen. 'Hoezo?'

'Je wijst Summer af, een beeldschoon meisje. En je hebt haat aan Jason.' Hij sluit zuchtend de deur waarna ik weer naar mijn appartement loop. Eenmaal in mijn kamer ga ik weer op mijn bed liggen en pak ik de bak ijs, die inmiddels zo goed als gesmolten is. Summer heeft de kamer inmiddels verlaten en Jason slaat zijn arm om me heen. Ik kruip dichter naar hem toe en sluit mijn ogen.

{Jason}

Als ik merk dat Rose slaapt, sta ik voorzichtig op en kleed ik mezelf om. Wanneer ik daarmee klaar ben stap ik in het bed en sla ik mijn arm weer om haar heen waarna ik ook mijn ogen sluit.

***

Ik word wakker door Rose die een aantal bewegingen in het bed maakt. Meteen zit ik rechtop. Er zijn een aantal zweetdruppels op haar hoofd te vinden waardoor ik aanneem dat ze een nachtmerrie heeft.

'Rose, wordt wakker.' Ik schud haar zacht door elkaar. Als ze niet reageert doe ik het nog een keer. Dit keer schiet ze meteen overeind waardoor haar hoofd tegen het mijne beland. 'Je hebt een hard hoofd.' Mompel ik terwijl ik over mijn voorhoofd wrijf. Als ik haar aankijk zie ik tranen in haar ogen. Ik neem haar in mijn armen en ga met mijn hand door haar haar.

'Waar heb je over gedroomd?' Fluister ik zacht.

'M-Mijn vader.' Ik frons en denk na. Nog nooit heb ik iets over haar vader gezien en ook heb ik nog nooit over hem geleerd. Mijn hersenen krijgen een spanning die ik eerder niet heb gehad. Ik wil weten waarom ze een nachtmerrie krijgt over haar vader. Is hij gestorven? Heeft ze haar vader ooit gekend? Een ongekend gevoel heerst.

'Je hoeft er niet over te praten.' Sus ik. Alhoewel ik heel graag zou willen weten wat er is gebeurd met haar vader, is dit nu niet de goede keuze. Ik laat mijn duimen over haar wangen glijden om haar tranen weg te vegen. Ik druk mijn lippen kort op die van haar. Ze glimlacht en slaat haar armen om me heen waardoor ik mijn evenwicht verlies en weer lig. Haar hoofd hangt boven het mijne. Ze drukt haar lippen op die van mij en teder bewegen ze tegen elkaar aan. Wanneer ik om toestemming vraag, geeft ze het me niet. Ik breng mijn handen richting haar heupen en hoor het krakende geluid van de deur die ik negeer.

'Rise en shine, we hebben zo- my god.' Rose schiet rechtop en kijkt meteen naar Summer die ons met haar mond open aankijkt. Ze loopt naar Rose en trekt haar het bed af. Ik kijk haar geamuseerd aan. Rose blik verteld dat ze hier geen zin in heeft, maar het enigszins grappig vindt. Mijn nieuwsgierigheid wint waarna ik ze achterna loop en het gesprek afluister.

'Dus jullie wilden...?'

'Nee! Je weet mijn regel en daarbij zoenden we alleen maar tot jij het verstoorde. Waarom ben jij eigenlijk zo blij op deze ochtend?'

'Matthew wilt me een kans geven, hij stuurde me net een bericht.' Rose grinnikt. 'Maar vanwaar nog steeds die regel? Je hebt toch al tegen hem gezegd dat je van hem houdt?'

'Ik kan het niet. Ik wil het zo graag tegen hem zeggen, maar het lukt me gewoon niet.'

'Zet die gedachte van je vader dan uit. Het is inmiddels bijna acht jaar geleden. Je moet het tegen Jason vertellen.' Mijn gedachtes vliegen in het rond. Dus het feit dat ze niet kan zeggen dat ze van me houdt heeft te maken met haar vader waar ze tevens over gedroomd heeft? Wat heeft hij fout gedaan? Als ik voetstappen hoor, loop ik nonchalant naar het toilet, wat een paar meter verderop staat.

'Jason?' Door de stem van Rose draai ik me om. 'Wil je hier kerst vieren? Samen met de anderen?' Er komt een kleine glimlach op mijn gezicht.

'Lijkt me leuk. Ik weet nu al een heel leuk cadeau voor je.'

'Oh ja?' Ik grijns en knik. Ze loopt naar me toe en slaat haar armen om mijn nek heen waarna ze op haar tenen staat. Nog altijd is ze kleiner dan ik. Ze drukt een kus op mijn lippen.

'Wat wil je eten?' Vraagt ze.

'Die vraag is té algemeen.' Ze rolt met haar ogen en opent de kast. Ze pakt een pak met soepstengels en een pot Nutella waarna ze wegloopt. Grinnikend loop ik achter haar aan. In de woonkamer aangekomen zie ik haar op de bank zitten met haar telefoon in haar hand. Ik pak haar telefoon uit haar handen en zie dat ze iets wilde typen in de groep met Cecile, Venice, Sebastian, Kyle en ik.

'Hey!' Ze kijkt me verontwaardigt aan. Ik stop haar telefoon in mijn broekzak en pak de pot Nutella. 'Oh nu ga je eraan.' Als ze opstaat ren ik weg. Na een enige tijd voel ik een gewicht op mijn rug en zie ik Rose zitten. Ik lach en ga stilstaan.

'Mag ik m'n ontbijt?' Zeurt ze. Ik lach en zet haar op de grond neer. Haar gezicht komt dichterbij het mijne en tergend langzaam raken haar lippen de mijne. Onze lippen bewegen teder tegen elkaar aan. Ik vraag haar om toestemming dat ze dit keer wel geeft. Onze tongen spelen een vurig spel. Als ik na enkele minuten mijn lippen van de hare afhaal, hoor ik haar ademhaling sneller gaan dan normaal waardoor ik glimlach.

'Wow.' Mompelt ze. Ze staat even perplex op de grond en ik ook. Ze grijpt de pot nutella uit mijn hand en rent naar de bank. Geamuseerd kijk ik haar na. Ik houd van haar en nog altijd heeft ze recht op de waarheid. Ze verdient de waarheid, maar niet de pijn die eraan vastzit. Misschien moet ik het haar na kerst vertellen.