De laatste ~ Sirius Black

20. Sirius

James' idee was het beste idee ooit! Serieus, ik wist niet eens dat hij met zulke slimme dingen kon komen. Mijn beste vriend zat vol verrassingen.

We waren enkele uren bezig geweest met de matrassen van onze bedden naar de common room te slepen. Maar nu lagen er vijf matrassen in de common room, vlakbij de haard. Er lagen ook stapels dikke dekens en zachte kussens. Het leek wel een groot bed met allemaal zachte dingen op.

Na het sleuren en slepen lagen we uitgeteld op de matrassen. James legde uit dat het zo ook leuker was voor Eva, anders lag ze helemaal alleen in de meisjesslaapzaal, en nu lagen we allemaal samen in de common room. Onze laatste kerst op Hogwarts ging met zekerheid de leukste ooit worden.

We waren allemaal in slaap gevallen. Ik werd wakker met mijn armen om Eva's middel heen en mijn hoofd rustte op haar buik. Zij was al wakker en draaide plukjes van mijn haar rond haar vinger, terwijl ze glimlachend op me neerkeek. Spontaan kwam er ook een glimlach op mijn gezicht. 'Goeiemorgen,' klonk er zacht. 'Hey,' antwoordde ik hees.

'James, Remus en Peter zijn al naar het ontbijt. Ze zeiden dat we maar moesten komen als je wakker was,' zei Eva. Dat verklaarde alleszins waarom we alleen waren. 'We gaan dadelijk wel,' zei ik.

We hadden de hele tijd in dezelfde houding gelegen. Nu liet ik haar middel los en ging boven haar hangen om haar een zoen te geven. Eva's handen zaten in mijn haar.

Onze lippen lieten elkaar los. Ik keek Eva diep aan en zag de welbekende sprankels in haar ogen. Die kwamen er altijd als ze zich goed voelde. Als Eva verdrietig of boos was, gingen de sprankels weg en wilde ik er alles aan doen om ze terug te laten komen.

Opeens begon Eva te lachen. 'Is er iets met mijn gezicht?' vroeg ze, nog steeds lachend. Er kwam een grijns om mijn lippen. Misschien zat ik haar al iets te lang aan te staren. 'Nee, het is prachtig.'
Eva's wangen kleurden lichtrood. Het was zo mooi. Nog een keer kuste ik haar lippen.

'Gaan we eten, Sirius?' vroeg ze. Ik had helemaal geen zin om te gaan eten. Ik wilde liever de hele dag zo blijven liggen. Dat was natuurlijk geen optie, want het was kerstavond straks.

Zuchtend stond ik op, wat Eva ook onmiddellijk deed. We hadden nog steeds dezelfde kleren aan als gisteren, maar geen van ons had behoefte om ze te veranderen.

We kropen door het potretgat. Dit keer nam Eva meteen mijn hand vast. Bijna iedereen was weg, dus er was geen reden om bang te zijn dat de mensen weer begonnen ze fluisteren.

James, Remus en Peter zaten inderdaad al aan de Gryffindortafel. Ze waren bezig met brieven te schrijven aan hun familie thuis. Dat moesten Eva en ik niet doen, want onze families hadden een hekel aan ons. Wel vroeg ik aan James of hij mijn naam ook op zijn brief wilde schrijven.

In het totaal waren er misschien nog twintig leerlingen op school. Mijn broertje Regulus was ook naar huis. Ik had zo'n donker vermoeden dat hij deze vakantie zijn Dark Mark zou krijgen. Ik probeerde er zo weinig mogelijk aan te denken, want altijd bekroop me een ongelukkig gevoel. Ik haatte mijn familie zo erg. Regulus was zo'n onschuldige jongen en dat moest hij dit weer allemaal meemaken.

'Jongens, wat gaan we doen vandaag?' vroeg James. James was van ons allemaal het meest enthousiast voor Kerstmis. Hij had al een kerstmuts op zijn hoofd.

'We kunnen een sneeuwpop maken,' stelde Peter voor. Peters ideeën waren soms zo simpel en saai. 'Of we kunnen wegsluipen en naar Hogsmeade gaan,' stelde ik voor. Op James' gezicht verscheen meteen een ondeugende grijns. Hij was altijd te vinden voor dingen die niet mogen.

Remus en Eva waren een beetje sceptisch over het idee. 'Wat als we betrapt worden?' klonk er. Ik haalde mijn schouders op. 'Hooguit twee maanden nablijven,' schatte James. Ik knikte, dat was een realistische schatting. Minnie zou ons nooit langer dan dat laten nablijven.