I'm Dating The Campus Playboy

IDCP 1: First Kiss

Charlene's POV

Kriiinnnggg kriiinnnggg

“huy! Charlene, bumangon ka na dyan baka malate pa tayo sa school.. Bilisan mo na!! Bumangon kana dyan” ‘to namang si kuya oh.. Ang agang mambulabog, pasalamat siya wala ako sa mood kasi nga gusto ko pang matulog..

“Just five more minutes, kuya” sabi ko kay kuya with hand gesture pa.. Grabe!! Parang ayaw ko pang bumangon kahit kanina pa tunog ng tunog yung alarm clock ko..

Pagkatapos kong sabihin yun.. Bigla na lang umalis si kuya nang walang pasabi.. Anong problema nun? Usually kasi kapag siya yung gumigising sakin, hindi talaga siya titigil hangga't hindi ako bumabangon,, pero ngayon bigla na lang siyang umalis.. Well, mas mabuti na rin naman yun para hindi niya na ako kulitin at isa pa baka nagsawa na rin siya sa pangungulit sakin, pero.... mali pala ang iniisip ko dahil bumalik siya, hindi para kulitin ulit ako kundi para...

*Splasssshhhh* (tunog po yan nang

ibinuhos na tubig haha)

“What the--!! Kuya!! Naman, ano ba alam mo ba kung gaano kalamig ang tubig na ipinangbuhos mo sakin!?!? Ha!?!?” galit na sigaw ko.. Eh, kasi naman ehh... Binuhusan ba naman ako ng tubig!? Tama ba yun ha!? Ang ganda ganda na ng mood ko dahil umalis siya, dahil wala ng mangungulit sakin pero yun pala babalik lang din naman, sana sinabi niya na lang na babalik siya, oh edi sana nakapaghanada ako sa kung ano man ang gagawin niya? Tss.. Aalis alis pa kasi babalik lang din naman, akala mo naman waiting shed lang yung babalikan nila,, na kapag iniwan mo, handa ka paring hintayin kahit wala ka nang lugar o kahit wala ka nang pwesto... Wait-- teka, ba't ang lalim naman ata nung sinabi ko?? Anong konek nun??

“bumangon kana kasi!! Kung ayaw mong buhusan kita ulit ng tubig!?” pangungulit niya sakin kaya wala na akong nagawa kundi ang bumangon at maligo..

“bumaba ka kapag tapos kanang maligo, kanina ka pa namin hinihintay okay??” dagdag pa niya kaya tumango na lang ako at pumasok sa banyo..

Pagkatapos kong maligo, bumaba agad ako dahil baka mabuhusan ulit ako ng tubig..
Pagkababa ko nakita ko silang naka upo sa couch at hinihintay ako..

“oh, buti naman buhay kapa at hindi ka kinain ng kama mo??” prangkang tanong ni ate na halatang may bahid ng pagkairita ang tono.. Well, sabagay naiintindihan ko naman si ate kung bakit siya niirita.. Ehh, sinuba naman ang hindi maiirita na habang naghihintay ka ng ilang oras, yung taong hinihintay mo nagpapakarelax at nagpapasarap sa tulog... Pero hindi ko na pinansin yung sinabi ni ate dahil dumiretso na agad ako sa dining at kumain ng MAG-ISA.. Oo MAG-ISA! Ni hindi man lang nila ako sinabayang kumain, kahit ang mga katulong hindi rin ako sinabayang kumain kahit niyayaya ko silang kumain kaya hinayaan ko na lang.. Choosy pa kasi! Sila na nga yung niyayayang kumain, sila pa ‘tong tumatanggi.. Tskk.. Edi wag silang kumain, bahala silang magutom.. Sila na nga itong niyayaya, sila pa itong tumatanggi.. Yan tuloy paulit ulit na lang yung sinasabi ko.. Wahahaha, anlabo ko talaga kasing labo ng relasyon nila.. Hahaha.. Okay, so back to reality..

Pagkatapos kong kumain iniwan ko lang dun yung pinagkainan ko (psh-_- bahala silang magligpit!) so ayun nga, pumunta na ako sa sala kung saan naghihintay ang mga mainipin kong kapatid..

“okay, lets go” masiglang sabi ko, wala ehh, good mood ako kasi nga busog ako habang sila halos magkadikit na yung kilay pfftt.. Hahahaha sorry naman, hinintay niyo pa kasi ako eh, yan tuloy halos magkadikit na yung kilay niyo..