My Boy

IV

IV

ONA

After of how many minutes ay lumabas na si Oyo. Nakaplaster ang ngisi sa labi na sa tuwing nakikita ko ay nagpapainit ng dugo ko. Inismiran ko siya at pumasok na sa shotgun seat matapos niyang patunugin ang alarm. Narinig ko pa ang halakhak niya.

"I have a gift for you. Thanking you for coming here with me.."

Nangunot ang noo ko. Iniumang niya sa akin ang brown envelope. Napataas ang kilay ko nang mag angat ako ng tingin sa kanya. Nakataas rin ang kilay nito. May ibig na ipahiwatig ang paraan ng pag tingin ni Oyo.

"Hey! Hold it!"

Hinablot ko ang brown envelope. Nanlaki ang mata ko sa nakikita. Bigla ang pag tigil ng tibok ng puso ko. My breathing become ragged. Lumamig ang aking katawan. Nanginginig ang aking kalamnan.

No! Hindi ito totoo! I know how technology nowadays works. I know this is fake! This is not true!

"How did you get these?!"

Muli kong nakita ang ngisi sa labi ni Oyo. Humalukipkip ito.

"Secret.." tudyo niya.

Napapikit ako. Ang galit at inis na nawala kanina ay unti-unting lumalakad sa aking sistema. Bumaba ang tingin ko sa brown envelope. Sa nanginginig na kamay ay nilabas muli ang nasa loob. Ang napilas kong puso ay lalong napilas. Namuo ang tubig sa gilid ng mata ko. Unti-unting lumabas sa gilid ng mata ko. Unti-unting dumaloy sa aking pisngi. Nanggigigil ako. Nalukot ang hawak ko. Nakita ko ang pag baon ng matulis at mahaba kong kuko sa hawak ko. Nakita ko ang pagkasira ng papel. Nakita ko ang pagkasira ng magagandang features ng litrato. Ang mga pictures... Kyohei and Sunako happy moments.

The pictures... it is on some kind of movies wherein the protagonists are in some kind of their own world. Trying to forget the struggle in between their relationships.

Binato ko ang lukot ng pictures sa sahig. Ang lukot ng mga pictures ay sumabog. Nawala ito sa kanilang lalagyan. Nagkalat ito sa sahig ng aking kuwarto at kung saan man ako bumaling ay nakikita ko sila, na pinapamukha sakin na sila ang masaya. Si Sunako ang makakatuluyan ni Kyohei. Sila ang end game.

Noooooooooooo!!!

Napatayo ako mula sa pagkakaupo ko sa edge ng aking kama. Sinikop ko lahat ng pictures at nilagay lahat sa trash bin. I mentally prayed na kasabay ng paglagay ko ng mga pictures sa trash bin ay maging ganoon ang relationship ni Sunako and Kyohei. They will end up as a trash.

I didn't know the days was passed. To have a plan to ruin Sunako's and Kyohei's relationship was so hard until the mysterious engagement party came. From the looks of it. It was a fab! From the hanging chandelier that I bet my one diamond ring. It cost billions! From the flowers that surrounds the venue... it so costly because the flowers are rare species and it is not seen on the Philippines.

This mysterious fiancée of Tito Akihiro is one hella lucky woman! I imagined her as a woman with a career and a successful in life. A woman with all the right curves in all the right places. Have a body to die for. I bet she is a model or actress. But little did I know... all of my hints are not true! Descending the grand staircase is no other than... the woman I hate the most... Sunako Nakahara!

What the fuck! This is not all true! And Ranmaru is on the end of the staircase. Is he know all of this?! Bullshit! He beyrayed us! And most of all he betrayed Kyohei... his best friend!

Nilibot ko ng tingin ang buong lugar. I had to find Kyohei. And my heart sank. I feel Kyohei's menacing stare bore in the clasping hand of Sunako and arm supporting her, arm of Tito Akihiro. Nakita ko pa na pinigilan siya ni Tito Kurt because Kyohei wants to go to the stage where Tito Akihiro announced their engagement with Sunako.