Seulgi's POV
malapit na kami sa school ng biglang tumawag si mama.
Hello ma?
-hello anak may family emergency tayo. kailangan mong pumunta dito sa korea
po? ma di po ako maalam. Wala po ba akong kasama? Pano po ang school ko?
-wag kang mag-alala anak, nasabi ko na yan sa principal nyo. excused ka ng 1 month dahil dito ka muna sa korea. kailangan na kailangan ka namin dito. please anak. umuwi ka na at kunin lahat ng pwede mong dalhin at bumili ka na ng ticket mo papuntang korea. kunin mo yung pinakamaaga. okay anak? intayin ka namin ha?
ma wala pa kayong 1 month dyan sa korea may emergency na agad? pero sige po uuwi na ako.
—call ended
"Jimin uwi mo na ako please explain ko sayo lahat mamaya."
di na sya sumagot, nag drive na lang ulit sya pa-uwi sa amin.
nakarating na kami sa amin at bumaba na ako sa sasakyan ni Jimin.
"Jimin sabi ni mama kailangan ko daw pumuntang korea dahil may family emergency daw, di lang nya sinabi sa akin. kailangan ko ng bumili ng ticket as soon as possible. sige na jimin, bilisan mo na baka malate ka pa sa klase." sabi ko sa kanya
"wag na, sasamahan na lang kita, paano kung last day mo na pala ito sa pinas? paano naman ako diba?" sabi nya sa akin
"aish. tara na nga muna sa loob ng bahay at kailangan kong mag ayos." naiiyamot kong sabi sa kanya
YOU ARE READING
chances
Short Story|book 2 of paasa| they both left you with different reasons and in different times. but one day they come back to you saying they love you and asking for another chance but the worst part is they came at the same time. will you give them both a chan...
