Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Στέκεται εκεί, τα χέρια του είναι σταυρωμένα, τα χαρακτηριστικά του είναι ελάχιστα εμφανή.
Το φως από πίσω του πέφτει πάνω στο κεφάλι του, αφήνοντας με να δω κάποιες από τις άγριες μπούκλες που πλαισιώνονται γύρω από το πρόσωπο του.
Γέρνει το κεφάλι του στην πόρτα, καθώς ένα μικρό στραυό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Τα μάτια του κοιτάζουν το ανάστημα μου με απόλαυση. Περίεργο αν σκεφτείς πως αυτός είναι ο εξ αγχιστείας αδερφός μου.
Το δωμάτιο έχει απόλυτη ησυχία, και προφανώς όλες περιμένουν πότε θα με πειράξει. Πότε θα ακουστεί η κραυγή απόλαυσης, τρόμου ή φόβου από το στόμα μου.
Αλλά δεν με πλησιάζει, απλώς κάθεται εκεί. Μήπως θα έπρεπε να ανησυχώ? Ίσως αυτή να μην είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Προσπαθώ να τον κοιτάξω κι εγώ, να του δείξω πως δεν είμαι νευρική, ούτε πως φοβάμαι για το τι θα ακολουθήσει.
Ωστόσο δεν μπορώ. Το βλέμμα του έχει απόλυτο έλεγχο πάνω μου, ακόμα και στις αποφάσεις του μυαλού μου. Τίποτα δεν είναι πρωτόγνωρο για εκείνον. Έχει τόσες όμορφες εξ αγχιστείας αδερφές μέσα σε αυτό το κουκλίστικο δωμάτιο. Δεν θέλω να φανώ αδιάκριτη και να τον σκανάρω ολόκληρο, διότι γνωρίζω πόσο άβολα νιώθεις όταν σε παρατηρούν πολύ προσεχτικά οι γύρω σου. Όπως νιώθω εγώ τώρα.
Δεν πιστεύω όμως να τον πείραζε. Εφόσον το κάνει ο ίδιος, δεν θα τον πείραζε αν το έκανα κι εγώ. Φοβάμαι όμως να το ρισκάρω. Γενικά φοβάμαι να έχω τον δικό μου αέρα προσωπικότητας εδώ μέσα. Η Κάιλη τον γουστάρει! Ποιός ξέρει πόσο τρελοί είναι όλοι τους εδώ μέσα και μέχρι που μπορούν να φτάσουν;
"Πως σε λένε;" μιλάει. Έχει μια βραχνή, βαθιά φωνή. Λιγάκι χαμηλή και κάπως αισθησιακή.
"Κασσάνδρα;" απαντάω χαμηλά. Νόμιζα πως μέσα σε όλες τις βρώμικες δουλειές του, θα είχε φροντίσει να ξέρει και το όνομα της παραλίγο 'αδερφής' του.
