"Yavaş olsana biraz kızım ". Ne bu şimdi ya. Yanlışlıkla oldu zaten. Sanki bişey oldu dedıkten sonra yere düşen kitaplara baktım. Allah ' ım ya .
" Gerçekten çok özür dilerim. "
Sonra eğilip kitapları toplamaya başlayacaktım ki kafama bir kafanın çarptığını farkettim. Cıdden zonkluyordu. Bir anda göz hizama bakınca karşımda o çocuğu gördüm. Fazla yakındık. Hemen ayağa kaktım. Çocuk konuşmaya başladı:
" Merhaba benim adım Uzay ". dedikten sonra elini uzattı. Bende elimi uzatıp adımı söyledim. Uzay çok tatlı , uzun , kaslı vücudu ile göz alıcıydı. Derin kendini topla.
Uzay: Derin bana telefon numaranı verır misin? Tabi sıkıntı yoksa dedı.
Aslında başka biri olsa bağırırdım. Ama bunu yapamadım. Hani dizilerde olur ya kız kalemını çıkarır erkeğin eline yazar. Bende onu yapacağım.
Derin: Elini ver.
Uzay: Anlamadım.
Tatlı ama salak. Elini aldım ve avuç içine numaramı yazdım. Ama bir yandanda sesli söylüyordum. Yazımı okuyamaz diye. 053*******1 .
Şaka gibi. Hayatımda ilk defa tanımadığım bir erkeğe numaramı verdim. Sonra Uzay tekrar elini uzattı ve " Tanıştığımıza memnun oldum " dedi. Bende elini sıkarak samimi bir şekılde görüşürüz dedim. Sonra kendı yoluma devam ettim. Arkadan biri seslendi. Uzay.
" En kısa zamanda konuşalım " dedi. Bense cevap vermeden gittim.
Çünkü alışık değildim. Ne cevap vereceğimi bilemedim.
Devamı gelecek arkadaşlar♥️
YOU ARE READING
VAZGEÇEMEM
Teen FictionAşk onun için ondan vazgeçmektir. Babam aslında beni kacırmak ve oldurmek isteyen biriymiş. Hayatımda gerçekten sevdiğim tek erkek olarak bildiğim, hayatımın aşkına kendi böbreğimi verereceğim. Ve o rutin silahlı saldırılarda sevdiğim birini kayb...
