The Unscripted Love (UNEDITED & COMPLETED)

CHAPTER 4

Pinaglalaruan ni Marivic ang ilang hibla ng buhok niyang sadyang inilagay niya sa mismong mukha para mahipan-hipan iyon. Nakapatong sa ibabaw ng mesa ang paa niya habang magkasalikop ang dalawang kamay sa may tiyan. Madaling araw pa lang ay nasa Uno na siya at tumatao. Ang Uno ang main branch nila kaya naman doon din matatagpuan ang nagsisilbing opisina ng pamilya nila. Maliit lamang ang opisinang iyon. Kahon nga lang kung tutuusin na pwedeng lagyan ng lamesa at upuan at tayuan ng limang tao. Pinagawa lang iyon ng nanay niya para magkaroon naman sila ng privacy kapag may pag-uusapan o gagawing importante.

Madalas ay sa Tres siya tumatao kung saan ay malapit lang iyon sa dati niyang pinagtatrabahuan. Pero dahil "concern" ang nanay niya sa love life niya, doon siya pinabantay ngayon dahil nakaschedule si Lance na magdeliver ng supplies doon. Dapat ay muli na daw silang magkita ng lalaki pagkatapos ng date nila noong isang araw. Iyon ang unang linggo ng pinag-usapan nila ni Lance.

Napangiti siya habang pinapatay ang ilang hibla ng buhok. Ang akala siguro ng nanay niya ay nakapuntos ito sa ginawa nito sa kanila ni Lance. Her mother should have known her better. Bata pa lang siya ay mahilig na siyang gumawa ng paraan malusutan lang ang nanay niya.

Gaya na lang nang minsang gusto siya nitong pasalihin ng beauty contest nung bata siya sa probinsya nito, umattend siya ng rehearsals. Pagsapit ng coronation night ay nagpanggap siyang may sakit. Naglagay siya ng bawang sa kilikili niya para lang hindi ito magduda na may sakit siya. May isa pang insidente noong kagagraduate niya lang ng elementarya at gusto siyang ipasok ng nanay niya sa isang exclusive for girls. Nagkunwari siyang may LBM. Suportado siya ng papa niya noon kaya ito ang tumatakip sa kanya lagi. Ang resulta? Pinaenroll siya sa school na gustung-gusto niya.

At ngayon, magkukunwari siyang gagawin ang lahat maligawan lang ni Lance pero ang totoo ay naka-plot na kung kelan mag-uumpisang manligaw sa kanya ang binata.

Napatingin siya sa wall clock na nasa di kalayuan. Bakit kaya hindi pa kumakatok ang lalaki? Kapag ganoong oras ay dapat nasa loob na ang lalaki para kumuha ng bayad. Pero ngayon-

Narinig niya ang mahina pero sunud-sunod na pagkatok sa pinto. Iyong klase ng katok na parang ginagawang music instrument ang pinto dahil may kasama pang tono. Napailing na lang siya. Alam niya na kung sino iyon. "Pasok."

Lumitaw ang nakangiting si Lance. Kumindat pa ito sa kanya. "Salubong ang kilay ah." tuluyang na itong pumasok.

"Ang tagal mo kasi eh." Umayos siya ng upo nang makalapit na ito sa kanya at umupo sa harapan niya.

Natawa ito. "Anong matagal? Ganitong oras naman talaga ako nagdedeliver ah."

Hindi siya nagkomento dahil tama ang lalaki. Para nahuli lang ito ng wala pang limang minuto, matagal na? Ano bang nakain niya at wala siyang ibang mahanap na pagkakaabalahan kanina kundi ang hintayin ang pagdating ng lalaki? Hindi naman siya ganoon dati. Ngayon lang. Weird.

Pailalim siyang tiningnan ng lalaki at pagkatapos ay nanunukso ang ngiti. "Miss mo na ko 'no? Nung isang araw nga lang tayo nagdate eh."

"Magtigil ka diyan kung ayaw mong ibalibag kita." binuksan niya ang mahabang drawer para kunin ang susi ng cash box nila na nasa loob naman ng nakalock na maliit na drawer sa gilid ng office table. Paraan na rin niya iyon para maiwasan ang nanunuksong tingin ng lalaki.

"Bakit nga pala ikaw ang nandito?" umupo ito sa harapan niya. "Diba madalas dun ka sa kabilang carenderia niyo?"

"Tinanong mo pa, siyempre dahil sa nanay kong naghahanap ng milagro sating dalawa."

He chuckled. "Papano natin uumpisahan ang acting ngayon kung ganitong tayong dalawa lang?"

Sumimangot siya. "Darating anytime si ate. Tutulong yun dito at malamang babantayan tayo. Kaya humanda ka."