Ben daha doğmadan,
Çizilmiş kaderim.
Ne yapacağımı bilmeden
Açılmış gözlerim.
Yapayalnız, kimsesizim,
Soğuk bir odanın içinde.
Adımı 'Buluntu' koymuşlar,
Yaşımıysa bilmiyorum.
Gözlerim annemi ararken
Başımın okşandığını duyuyorum.
Öyle sevgiyle okşanıyor ki başım,
Öyle merhametle doluyor ki yüreğim...
Sonra bırakıyorlar beni
Yine soğuk odada
Acıyla, kederle süzülen gözlerimle bakıyorum,
Arkalarından.
İçim içimi yiyor,
Yalvarıyorum gitmemeleri için.
Ama tek bir söz söyleyemiyorum,
Ağlıyorum, yine annem için.
Sonra bir şey duyuyorum,
Köprü altı çocukları
Bu neydi?
Onlar da kimsesizmiş,
Köprü altında yaşarlarmış.
Düşünüyorum yine karanlık düşüncelerle,
Ben de öyle miyim?
Korkuyorum, yalnızım.
Soğuk bir odada
Gözlerim hep seni arıyor,
Anneciğim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BULUNTU
PoetryŞiir sırrın dilidir. An gelir insan sıkıntılarını, duygularını hatta mutluluklarını bile başkasına itiraf edemez. Bu noktada türkü gibi şarkı gibi şiir devreye girer. İnsanın duygularına tercüman olur. Bazen mısraları bir gözyaşı doldurur, bazen kah...
