OWNER¹ MİNE 棄者

8|⚜

İkinci Bir Karşılaşma

ꕤ

Taehyung:

Bir yılda neler değişe bilirse onlar değişmişti. Mesela kendimi bildim bileli bozuk olan bahçe musluğumuz babam tarafından tamir edilmiş, annemin diktiği limon ağacı büyümüş hatta yeni yeni limon vermeye başlamıştı. Ama değişmeyen tek şey ailemin ve arkadaşlarımın verdiği sevgi,güven ve huzurdu. Aslında Londra'ya kaçıp gitmekle hata yaptığımı yeni yeni idrak ediyordum çünkü kaçıp gitmek çözüm değildi yani bir yıl boyunca anladığım bu olmuştu.

Geldiğim gün annemin mükemmel yemekleriyle şımartılırken bu günün sabahına askerdeymişim gibi uyandırılmıştım. Annem'in zamanla yarışır tavırları beni erkenden uyandırıp kahvaltı etmeme zorlarken tüm bu telaşını dondurduğum kaydım açtırmak için olduğunu Seokjin hyungun arabasıyla kapımıza dayandığın da anlamıştım. Bindiğim arabayı hızla süren kuzenimin nasihatlarını dinlerken saygısızlık etmemek adına tüm söylediklerini onaylıyordum.

" Bak Taehyung bir yılını harcadın o yüzden çok çalışmalısın. Senin de benim gibi iyi, her yerde istenen bir doktor olmanı istiyorum."

" Evet haklısın hyung."

Dediğim şeyle derin bir nefes verip sabahtan beri söylemek istediği şeyleri söylemişti, gözlerimi dolduracak sözcükleri.

" Bak Taehyung Jimin ile aranda olanları bu yüzden gittiğini biliyorum. Aslında endişem derslerin veya iyi bir doktor olmayacağından değil. Çünkü biliyorum derslerinin üstesinden gelip Benden bile iyi bir doktor olacaksın. Benim endişem Jimin yani onu görünce olanları hatır-"

" Hyung!!!"

Saygısızlık edip sözünü kesmiştim ama daha fazla katlanamazdım.

" Hyung bu konu hakkında neler yaşadığımı bilmiyorsun, onunla birlikte olmam kasıtlı bir şey değil di. Hatırlamıyorum bile. O-onu görmeyeceğim bunu biliyorum ve lütfen bir daha açma bu konuyu."

" Peki."

Sesizce konuşup arabayı sürmeye devam etmişti. Ve dediklerime şaşırmaması Jimin ile yaptığım iğrenç hatayı ve bana ihanet ettiğinden haberinin olduğunu gösteriyordu anlaşılan eve gidince her şeyi başından beri bilen Jungkook'u çağırıp ben gittikten sonra neler olduğunu öğrenmekti.

Sonunda üniversiteye geldiğimizde ikimizde arabadan inmiştik içeri gidip işlemleri başlatacağımız sırada Seokjin hyungun telefonu çalmıştı.

" Alo."

"..."

" Ne!! Tamam hemen geliyorum."

Telefonda telaşlı bir şekilde konuşup telefonu kapatınca merakımı gidermek için konuşmuştum.

" Hyung ne oldu."

" Hastam beyin kanaması geçirmiş acil ameliyata alınması gerekiyor o yüzden gitmem gerek."

" Tamam hyung."

Cevabımı bile dinlemeden hemen arkasını dönüp gitmişti. Hastalarına ve işine olan düşkünlüğü beni gerçektende büyülüyordu. Bende daha fazla zaman kaybetmeyip müdürün odasına girmiştim.

SeokJin :

Yaklaşık bir hafta önce kardeşiyle oynarken 4. Kattan düşen ve başına darbe alan 13 yaşındaki hastam beyin kanaması geçirmişti. Bir yandan hızımı artırırken bir yandanda kendime sövüyordum izin günümün olmamasına rağman bir saatlik hastaneden ayrılmıştım ve başıma gelen gelmişti. Eğer benim saçma hareketim yüzünden o tatlı çocuğa bir şey olursa kendimi asla affetmezdim.