Chapter twelve

11K 264 17
                                    

Don't forget to vote and leave your comments para mas ganahan pa akong icontinue ang story na ito! :) Thanks so much for the support! Enjoooy

***


It was still dark. They left the diner at 4:15AM. The road was lifeless at this time. Tanging sasakyan lang yata nila ang nandoon. Stan was quiet after leaving the diner. At hindi pa rin maalis sa isip ni Tishka ang sinabi nito kanina bago lumabas.

I never knew you were this beautiful. I am such an ass.

"Yes, you are an ass, Stan," she can't help saying out loud.

Biglang napabaling sa kanya ang binata. "Huh? Ano na namang ikinagagalit mo ngayon? I'm trying to be romantic here."

Nagulat siya sa sinabi nito. "What romantic?"

"I'm taking you out on a weekend getaway. Isn't that what women want?"

Tishka glared at him, hard. "This is not a weekend getaway. Unang-una, hindi pa weekend dahil Huwebes pa lang ngayon. Pangalawa, kidnapping ito! Hindi ako kusang sumama sa'yo." 

Napatawa lamang si Stan sa mga sinabi niya.

Recently, napapansin ni Tishka na mas dumadalas na niyang naririnig ang tawa nito. Before, he was this cold businessman that was her fiance who never treated her gently. Ngayon lang ito nag-effort na i-close talaga siya. " Kung iniisip mo na papatawarin kita sa ginawa mo at magpapakasal ako sa'yo, nagkakamali ka. This doesn't change anything." 

"It will, babe. Trust me."

"Sa oras na makahanap ako ng pagkakataon para makauwi, uuwi talaga ako. I can call Sairha to pick me up or Ashton-"

"Don't even dare mention the name of that bastard in front of me," nagpipigil ng galit na asik nito sa kanya.

"Ano bang ikinagagalit mo kay Ashton? He's kind and..." Natahimik siya ng biglang itabi ni Stan ang sasakyan, frustration written all over his face. "Why did we stop?"

He turned to face her, anger visible in his eyes. "Ashton is my rival, if you're not aware. Ayokong pati sa'yo, maging kaagaw ko siya. So please, stop talking to him or seeing him. Or else, you won't like the consequences."

"You don't own me para pigilan akongkausapin ang mga taong gusto kong makausap."

"Gusto mo siyang makausap? Why? What did you do when you eloped with him to his resort? Ha? May nangyari ba sa inyo na hindi sinabi sa akin ng private detective ko?"

Sinampal niya ito. Kusang gumalaw ang mga kamay niya pero hindi niya iyon pinagsisihan. But then she saw the hurt in his eyes so she quickly pulled back her hand. Before she knew it, his lips crashed on hers, kissing and nibbling on her lower lip. Sa sobrang gulat ay natigilan siya sa ginawa nito. He took advantage and delved deeper into her mouth using his tongue. God! This is the first time he ever did this!

She won't deny that it feels so amazing. Pero she needs to stand her ground. Nasaktan na siya nito at iniuurong na niya ang kasal. That's her decision. Pero bakit parang tinatangay ng mga halik nito ang galit sa puso niya. 

No... No, this can't be.  "No!" she shouted and pushed him away. "I don't want you anymore, Stan. I'm sorry. I made up my mind."

He looked at her, searching her eyes for something. "Lies. Liar! You still like me, I know. I'll make sure you remember what you feel for me." With that, pinaharurot na muli niya ang sasakyan, attempting to forget the hurtful things she said.


***


A woman in her mid-fifties greeted her pagkapasok na pagkapasok niya ng resthouse ni Stan. It was Santorini-inspired. The rough roads leading to the place was narrow. Pero nagulat siya when it led to a big, white gate and high walls. Ngunit lalo siyang nagulat sa ganda ng nasa loob nito. The resthouse is quaint and Greek-styled. The walls were all glass from roof to ceiling kaya kitang kita niya ang labas. 

"Napakaganda mo naman pala, hija," tuwang-tuwang bati ni Manang Judith sa kanya. 

Ngiti lamang ang isinagot niya at tiningala ang loob ng bahay. All the walls were painted white. Napaksarap sa mga mata. Lalo na ang mga indoor plants na nagkalat sa sala.

Nagulat siya ng may dala-dalang maleta si Stan galing sa likod ng kotse nito. Prepared pala ang loko! 

"Teka, where can I buy clothes here?" she asked Manang Judith. Hindi naman siya nakapag-prepare.

"I have your clothes. Your mom prepared them for me," tugon ni Stan habang papataas ito ng hagdan dala-dala ang maleta. "I have it here."

Naningkit ang mata niya sa narinig. "Gago talaga," bulong niya. Ngunit hindi iyon nakaligtas sa pandinig ni Manang Judith.

"May lovers' quarrel ba kayo, hija?"

Napalingon ulit siya sa caretaker. "Hindi, ho! Kasi hindi naman kami lovers." 

"Ano? Pero di ba ikaw si Bethieshka? Yung fiance daw niya?"

Tumango siya. "Ex-fiance po. Pero sikreto lang po natin 'to. Hindi pa namin formally naa-announce sa lahat ang desisyon namin na huwag nang ituloy ang kasal."

"Ha?" gulong-gulong tanong ni Manang. "Pero, hija, kasi...sa pagkakaalam ko darating dito mamayang hapon si Margaux. Fashion designer ang batang 'yon galing New York at sabi ni Stan, susukatan ka raw niya ng trahe de boda mo para sa kasal ninyo. Kaya namalengke ako ng marami kahapon kasi parating daw siya."

Nagpanting ang tainga niya sa narinig. Mukhang nagpaplano talaga ang mokong na 'yon ng hindi man lang siya sinasabihan. Dali-dali niyang sinundan ang lalaki paitaas. 

Humanda ka talaga sakin, Stan Lagdemonyo!

***

Hope you liked it! Don't forget to vote and leave your comments para mas ganahan pa akong icontinue ang story na ito! :) Thanks so much for the support!

***

Regrets In The End [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon