ZIT KUTUPLAR "Tamamlandı"

Öperim Seni💕

Hayat garip, ben daha da garip. Hayat saçma, ben daha da saçma. Ve evet hayat güzel, ben daha da güzel.

Seval teyzenin yanından bir şekilde ayrılmayı başardım. Ve kendimi en hızlı şekilde eve attım.

Rüzgar konuşmamızın hemen ardından yanımdan ayrılmıştı. Ben de onun ardından eve gelmiştim.

Eve geldiğimden beri düşünüyordum. Acaba ben de Rüzgar'a aşık olabilir miydim?

Bu her ne kadar beni sinir etsede, öyle gözüküyordu.

O bugün mağazadan çıkıp giderken, "keşke gitmese" dedim içimden. Keşke kalsa, bana sıkı sıkı sarılıp beni hiç bırakmasa.

Ama işte aynen dediğim gibi "keşke".

Okuduğum kitaplardaki aşklara hep özendim. O masum aşklara.. Yada ne bileyim? Masum veya masum değil, ben her aşka özendim.

Hep hayal kurdum.. Halada kuruyorum. Ben o karakterler gibi aşık olmak istiyorum.

Birinin beni onları sevdiği gibi sevmesini istiyorum.

Evet doğru.. Ben sevilmek istiyorum.

Ve beni seven birisi var. Rüzgar beni seviyor.. En azından ben öyle düşünüyorum... Ve bu bana yeter.

Aniden aldığım bir kararla evden çıktım.

Asansörü hiç beklemeden, merdivenlerden koşarak çıktım.

Rüzgarlar'ın kapıya gelince, biraz durup düşündüm.

Acaba doğru mu yapıyordum? Fazla mı acele karar vermiştim?

Daha fazla düşüncelerim beni ele geçirmeden kapıyı çaldım.

Yaklaşık on saniye sonra kapıyı Rüzgar açtı.

"Derin?" Şaşırmış bir ifadeyle yüzüme bakıyordu.

"Şeyy.. Ben sana bir şey söyleyecektimde, acaba dışarıya kadar gelebilir misin?"

"İstersen eve gel? Kimse yok."

Rüzgar'ın sözüyle bunun daha iyi olacağını düşünüp, eve girdim.

Tekli bir koltuğa oturup, parmaklarımla oynamaya başladım.

"Eee bana ne söyleyecektin?" Rüzgar'ın sorusuyla, yere bakan başımı ona döndüm.

"Şeyy.. Ben bir şey farkettim." "Ne farkettin?"

"Şeyy.. Farkettim." "Eee Derin artık söylesene."

Daha fazla beklemenin kimseye bir faydası olacağını ummadığımdan, söylemeye karar verdim.

"Şeyy.. Galiba ben sana aşığım Rüzgar." Ve bunu söylememle yüzümü etrafta gezdirmeye başlamam.

Neredeyse on dakikadır etrafı boş boş izliyorum ve Rüzgar hala bir şey söylemedi.

"Bir şey söylemiycek misin?" "Ben şu an rüya mı görüyorum Derin?" Rüzgar'ın gayet ciddi bir tavırla bana bu soruyu sormasıyla kahkaha atmam bir oldu.

"Neden gülüyorsun?" "Sen şu an çok ciddi sordun soruyu ondan." Rüzgar bana biraz baktıktan sonra, "haklısın galiba" deyip bastı kahkahayı.

🌟🌟🌟

Rüzgar'ın yanından ayrılalı bir saat oldu.

Eve gelip kendimi mutfağa attım. Evet doğru duydunuz, mutfak.

Mutfakla aram iyi olmasada bu akşam yemeği ben yapmaya karar verdim.

Annem ve babam bu kararıma kesinlikle çok şaşıracaklardı.